ณ อำเภออวิ้นไห่ ยามเว่ย [13:00-14:59]
เหยาอันขึ้นศาลฟังคำพิพากษาของสองแม่ลูกเรียบร้อยแล้ว และคนตัดสินคดีนี้ก็คือว่าที่นายอำเภอคนใหม่ นั่นคือหานเฉินอี้ที่พึ่งได้รับคำสั่งเมื่อเช้า พอสายเขาก็มานั่งแท่นเป็นผู้ตัดสินทันที
โทษของสองแม่ลูกคืิอริบเรือนและโบยคนละยี่สิบไม้ จากนั้นก็ถูกเนรเทศไปใช้แรงที่ชายแดน หุงหาอาหารให้เหล่าทหาร
ในช่วงที่มีการลงโทษโบยนั้น นางจิ่วไฉ่แสร้งทำเป็นหมดสติ ทว่านายอำเภอกลับไม่ได้สั่งให้หยุด สุดท้ายนางก็ถูกโบยต่อจนครบ ท่ามกลางเสียงขบขันของชาวเมืองที่พากันมามุงดู เพราะนางทั้งโวยวายและก่นด่า ทั้งที่คราแรกหมดสติไปแล้วแท้ ๆ
และเมื่อทั้งคู่ถูกพาตัวขึ้นกรงขังบนรถลาก เสียงสาปแช่งก็ดังขึ้น สิ่งของใดที่สามารถขว้างปาได้ ก็ลอยมาใส่สองแม่ลูกอย่างไม่มีปรานี ส่วนข้าราชการที่ทำผิดรับสินบนก็ถูกริบไร่นา จากนั้นก็รับโทษโบยที่มากกว่าคนธรรมดาสองเท่า และปลดออกจากราชการ
