บทที่ 7 ประกาศถอนหมั้น 1
944 คำ
สิ้นเสียงหวานเซ็กซี่ ทุกอย่างก็พลันเงียบกริบ!
เป็นเวลานานที่ไม่มีใครพูดอะไร ราวกับทุกคนกำลังตกตะลึงกับสิ่งที่โรซี่พูด โดยเฉพาะคนที่ถูกบังคับให้หมั้นกับเธอ
ดรณ์หรี่ตามองหล่อนอย่างพินิจ ผู้หญิงคนนี้จะมาไม้ไหน จู่ๆ ก็พูดโพล่งขึ้นมาว่าไม่อยากแต่งงานกับเขา
เป็นไปได้หรือ?
หล่อนเพ้อฝันอยากจะเป็นภรรยาของเขาจนตัวซีดตัวสั่นมานานนม เอาแต่พูดพร่ำกับเขาถึงฉากที่พวกเขาแต่งงานกันอย่างหวานชื่นสวยหรู ทำให้เขารำคาญจนไม่รู้จะรำคาญอย่างไร จึงตวาดและตอกกลับใส่หน้าหล่อนไปทุกครั้งว่า
“ฝันไปเถอะ!”
แล้วตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น ใครทำให้หล่อนเปลี่ยนใจ...
หรือจะเป็นแอนโทนี่ ฮอว์ก!?
ต้องใช่แน่ๆ หล่อนถึงได้กล้ามายืนอวดดีอยู่ตรงหน้าเขา เชิดหน้าปฏิเสธการหมั้นอย่างไม่แยแส ทำราวกับไม่เคยรักใคร่ผูกพันกับเขามาก่อน
หล่อนมีสิทธ์อะไร?
เขาต่างหากที่เกลียดหล่อน เขาไม่อยากแต่งงานกับหล่อน เขาควรจะเป็นฝ่ายปฏิเสธ ไม่ใช่ถูกหล่อนบอกเลิกแบบฟ้าผ่าอย่างนี้
ดรณ์เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน แม้จะไม่พอใจ แต่เขาก็เก็บงำเอาไว้ เพราะเป็นสิ่งที่เขาต้องการเช่นกัน ไม่ว่าใครจะพูดก่อน แต่ถ้าผลลัพธ์ที่ได้ทำให้เขากับหล่อนหมดพันธะต่อกัน ไม่ต้องยุ่งเกี่ยวกันอีก ก็ถือเป็นผลดีกับเขาทั้งนั้น ชีวิตของเขาจะได้สมบูรณ์แบบต่อไปตามที่เขาหวังไว้
ชายหนุ่มมองหล่อนแล้วเหยียดยิ้มเยาะ ยังไม่ทันได้เอ่ยสิ่งใด มารดาของเขาที่เริ่มจะตามเรื่องทันก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วย้ำถามหล่อนแทนเขาว่า
“แก้ม... เมื่อกี้หนูพูดว่ายังไงนะ”
โรซี่โชว์ยิ้มสวยอวดฟันขาวสะอาดที่เรียงตัวกันอย่างเป็นระเบียบ ประกายในดวงตาของเธอแวววาวสดใส ก่อนจะหัวเราะร่วน
“สงสัยแก้มจะยังพูดไม่เคลียร์พอ งั้นแก้มขอประกาศชัดๆ ตรงนี้เลยนะคะว่า แก้มขอยกเลิกการหมั้นหมายกับพี่ดรณ์และจะไม่มีการแต่งงานระหว่างเราเกิดขึ้นเป็นอันขาด”
“ลูกรู้ตัวรึเปล่าว่าพูดอะไรออกมา”
เดชเอ่ยถามเธออย่างตื่นตระหนก โรซี่จึงพยักหน้ายืนยัน
“แก้มรู้ค่ะคุณลุง แก้มคิดมาดีแล้ว”
“จู่ๆ ทำไมถึงคิดจะถอนหมั้นล่ะลูก หรือเป็นเพราะเจ้าดรณ์ทำอะไรไม่ดีกับกับแก้มเอาไว้”
เดชพูดพลางหันมาไปถลึงตาใส่บุตรชายอย่างโมโหไม่หาย
โรซี่ส่ายหน้า “ไม่ใช่เลยค่ะคุณลุง”
“งั้นเพราะอะไรล่ะ หรือเรื่องของผู้หญิงคนนั้นทำให้ลูกไม่สบายใจ ลุงจะจัดการให้เอง”
“เกวไม่เกี่ยวนะครับคุณพ่อ เป็นผมเองต่างหากที่ไม่อยากแต่งงานกับแก้มหอม”
ดรณ์รีบออกตัวแทนแฟนสาว
“แกน่ะหุบปากไปเลย”
พอถูกท่านตวาด เขายิ่งขัดเคือง ส่งสายตาแหลมคมไปยังผู้หญิงที่เป็นต้นเหตุให้บิดาไม่พอใจเกวลิน ปลายมีดที่ฝังอยู่ในแววตาแทบจะพุ่งไปปักอกของหล่อนได้
ทว่าโรซี่ยังคงมีรอยยิ้มเกลื่อนหน้า ไม่รู้สึกรู้สาถึงอารมณ์รุ่มร้อนคุกรุ่นในใจเขาเลยแม้แต่น้อย
“มันไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้นค่ะคุณลุง ที่แก้มขอถอนหมั้น เพราะแก้มเจอเส้นทางของตัวเองแล้ว แก้มอยากทุ่มเทให้กับงานเต็มที่ โดยไม่ต้องมีห่วงอะไรทั้งสิ้น”
เชอะ! ก็พูดออกมาตรงๆ เลยสิว่าการเป็นดาราหน้าใหม่อย่างหล่อนกลัวจะราคาตก ไม่สามารถเฉิดฉายกลายเป็นดาราดังได้ ใครๆ ก็รู้ว่าการแต่งงานเป็นศัตรูตัวฉกาจที่สกัดดาวรุ่ง ขืนบรรดาแฟนคลับหรือเสี่ยกระเป๋าหนักรู้ว่าหล่อนมีสามีแล้ว คะแนนความนิยมคงลดฮวบฮาบ
ดีไม่ดี... จะพาน ‘ดับ’ ก่อนที่จะ ‘ดัง’ เสียด้วยซ้ำ!
ดรณ์ยิ่งมองก็ยิ่งรังเกียจผู้หญิงตรงหน้าเข้าไส้ หล่อนเกิดมาเพื่อเป็นมารผจญในชีวิตของเขาจริงๆ แค่หล่อนก้าวเท้ามาเหยียบบ้านเขายังไม่ทันไร ก็พาเอาความร้อนอกร้อนใจมาให้คนทั้งบ้าน ทำให้ครอบครัวของเขาแตกแยก ทำให้พ่อเขาเกลียดเกวลิน ทำให้แม่เขาไม่สบายใจ และทำให้เขามีเรื่องวุ่นวายไม่หยุดหย่อน
เขาเกลียดหล่อน! เกลียดจับใจ!
เขาต้องการให้แก้มหอมหายไปจากชีวิตของเขาตลอดกาล ไปแล้วไปลับ… ไม่ต้องกลับมาอีกเลยยิ่งดี!
“แก้มคิดดีแล้วจริงๆ เหรอลูก ลองคิดใหม่อีกทีดีไหม ถ้าแก้มอยากแต่งงาน ลุงจะบังคับให้เจ้าดรณ์...”
โรซี่รีบแทรกขึ้นทั้งที่ท่านพูดยังไม่ทันจบ
“คุณลุงอย่าลำบากเพื่อแก้มขนาดนั้นเลยนะคะ แก้มไม่อยากเป็นต้นเหตุให้ครอบครัวของคุณลุงต้องแตกแยก แก้มไม่อยากแต่งงานจริงๆ และพี่ดรณ์เองก็มีคนที่รักอยู่แล้ว แก้มคิดว่าการถอนหมั้น คืนอิสรภาพให้แก่กันและกัน เป็นผลดีกับทุกฝ่ายมากกว่าค่ะ”
เดชมองรอยยิ้มสวยที่ไม่เปลี่ยนของเด็กสาว แล้วยกมือลูบศีรษะหล่อน แก้มหอมมีรอยยิ้มที่สวยเหมือนบุษกร แม่ของหล่อนจริงๆ มันเป็นรอยยิ้มแสดงถึงความแน่วแน่ เมื่อหล่อนตัดสินใจแล้วจะไม่มีวันเปลี่ยนใจเด็ดขาด
“ถ้าลูกต้องการแบบนั้น ลุงก็จะไม่ห้าม ลุงตามใจแก้ม”
“ขอบคุณนะคะคุณลุง”
- ผู้เขียน
