ดรณ์หรี่ตามองแขกไม่ได้รับเชิญที่เสนอตัวมาหาเขาถึงที่ด้วยแววท้าทายแกมเจาะลึกถึงแผนร้ายที่ยศกรซ่อนเร้นอยู่ในใจ
คู่ปรับเขาเดินเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงข้างหนึ่งด้วยท่วงท่ามาดมั่นราวกับราชสีห์ มีรอยยิ้มกริ่มกึ่งเยาะขณะมองสบดวงตาเรียวคมของเขาอย่างไม่กริ่งเกรง ทำตัวยโสวางท่าข่มเขา ทั้งที่ยศกรแค่ฟลุกชนะเขาได้เพียงไม่กี่ครั้ง นอกจากนั้นก็เป็นผู้แพ้มาโดยตลอด
ร่างสูงของประธานหนุ่มยืดกายหลังตรง เผยท่าทางที่องอาจงามสง่าประดุจพระราชา ประสานสายตามองอีกฝ่ายราวกับเป็นแค่ลาโง่ตัวหนึ่งเท่านั้น กระทั่งยศกรเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า เขาจึงผายมือเชื้อเชิญอย่างมีมารยาท
“เชิญนั่งสิครับ”
ยศกรหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ ยกขาไขว่ห้าง ทำตัวตามสบายราวกับเป็นห้องทำงานของตัวเอง
“ดูเหมือนคุณจะกำลังยุ่งๆ อยู่นะครับ”
แค่คำแรกที่อ้าปาก มันก็ไม่ปล่อยโอกาสที่จะเยาะเย้ยเขาแล้ว ดรณ์ข่มใจ แล้วตอบกลับไปน้ำเสียงแหบทุ้มสบายๆ แบบเดียวก
