ดรณ์พลันได้สติ รีบสลัดภาพคนในหัวออกไป แล้วโอบกระชับเอวแฟนสาวแน่นแฟ้น
“ขอโทษทำไม ผมสิควรจะละเอียดอ่อนใส่ใจคุณให้มากกว่านี้ ต่อไปนี้ผมจะพยายามซื้อดอกไม้ให้คุณบ่อยๆ นะครับ”
เขายิ้มละมุน มือที่ยกลูบศีรษะและเส้นผมนุ่มสลวยสีดำสนิทอ่อนโยนจนใครเห็นก็อดอิจฉาหญิงสาวในอ้อมแขนเขาไม่ได้
“ขอบคุณนะคะดรณ์ คุณดีกับเกวมากจริงๆ”
หล่อนแนบหน้าซบอกกว้าง สองแขนเรียวบางกอดร่างกำยำของแฟนหนุ่มอย่างรักใคร่ อดปลาบปลื้มลำพองใจไม่ได้ที่หล่อนช่างเกิดมาเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกที่ได้รับความรักจากดรณ์ หิรัญศิริรักษ์ เพียงผู้เดียว
“ขอแค่คุณพอใจ ไม่ว่าอะไรผมก็จะหามาให้ทั้งนั้น”
“เกวรักคุณที่สุดเลยค่ะ”
สองคนตระกองกอดกันตัวกลม บรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมหวนของความรัก มองแล้วน่าอิจฉาตาร้อนเป็นอย่างมาก แต่ก็อดชื่นชมไม่ได้ว่าทั้งคู่ช่างเป็นคู่รักที่เหมาะสมกันเหลือเกิน
ดรณ์กอดคนรักสาวอยู่สักพัก ก่อนจะผละออกห่างเพียง
