บทที่ 17 ความเจ็บปวดที่ไม่มีวันอภัย 1

1389 คำ

นัยน์ตาชวนฝันสีเขียวมรกตที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาอย่างโชกโชนจับจ้องมองหญิงสาวที่หัวเราะร่า สีหน้าท่าทางที่ดูเบิกบานจนเกินเหตุ แค่มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าหล่อนกำลังปกปิดความทุกข์โศกเอาไว้ในใจ แอนโทนี่นิ่วหน้าเล็กน้อย สีหน้าเฉยชาแทบไม่เปลี่ยนไปจากเดิมจนทำให้คนอื่นสังเกตเห็นไม่ทัน เมื่อเห็นโรซี่หยิบขวดเบียร์ขึ้นกระดกอย่างสบายอารมณ์ ดูภายนอกเหมือนหล่อนกำลังผ่อนคลายความเหน็ดเหนื่อยอย่างเต็มที่ แต่จริงๆ แล้วเขาคิดว่าหล่อนกำลังข่มความเจ็บปวดอย่างสาหัสเอาไว้ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ต่างหาก เขาไม่รู้ว่าหล่อนมีเรื่องอะไรในใจ? และเดิมทีก็ตั้งใจเคารพการตัดสินใจของหล่อนด้วยการไม่เข้าไปก้าวก่าย แต่หลังจากเฝ้ามองอยู่ห่างๆ มาตลอดสองสามวัน นอกจากอาการจะไม่ดีขึ้นแล้ว โรซี่ยังดูเซื่องซึมเหม่อลอยแปลกๆ อยู่หลายครั้ง หล่อนยังคงรับผิดชอบในหน้าที่ได้อย่างเป็นมืออาชีพ แต่พอเสร็จจากงานบรรยากาศรอบๆ ตัวหล่อนก็มักหงอยเหงาเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม