โรซี่เปิดประตูก้าวขาลงจากรถ มองบ้านที่เธอจากไปนานถึงห้าปีเต็ม ขนตางอนยาวเป็นแพเหมือนนกยูงรำแพนหางกระพือปริบๆ ขับไล่น้ำตาที่รื้นขึ้นมาจนทำให้ทัศนวิสัยในการมองพร่ามัว เกิดความรู้สึกถวิลหาอาวรณ์ขึ้นมาจับใจ
นี่คือบ้านที่เธอเกิดและเติบโตมาค่อนชีวิต...
บ้านของเธอตั้งโดดเด่นอยู่กลางทุ่งหญ้าและสายน้ำ ตัวบ้านเป็นสไตล์ยุโรปที่ให้ความอบอุ่นและน่ารักเหมือนกระท่อมหลังเล็กๆ สร้างแบบเล่นระดับสองชั้นไม่สูงมาก ด้านหลังเป็นวิวของภูเขาให้ความสดชื่นเขียวขจี ส่วนด้านข้างขนานไปกับแม่น้ำสายหลักภายในประเทศ มีลมโชยพัดเย็นสบายอยู่ตลอด พื้นที่ตรงนั้นยาวมาเกือบครึ่งหนึ่งของทั้งหมดจึงถูกสร้างขึ้นเป็นสวนดอกกุหลาบนานาพันธุ์ที่เบ่งบานงดงามอยู่ตลอดทั้งปี ไม่มีรั้วรอบขอบชิด ปลูกอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ไม่เน้นความหรูหรา แต่เน้นความอบอุ่นของครอบครัวเป็นหลัก
หญิงสาวค่อยๆ ก้าวเท้าเข้าไปใกล้อย่างเชื่องช้า สายตาอาลัยทอดมองตัวบ้า
