เลขามาเฟีย : ตอนที่ 5 มากับผม
466 คำ
ตอนเช้าวันต่อมา วิกตอเรียเดินมาหน้าคอนโดประมาณแปดโมง เธอมองไปยังชายหนุ่มที่ก้าวเดินเข้ามาหาเธอ เขาสวมชุดสูทสีดำ เสื้อเชิ้ตสีขาว และสวมเนคไทสีดำ
“สวัสดีครับ ผมโทนี่ ไวท์ เป็นคนขับรถของมิสเตอร์โนเวลครับ วันนี้มิสเตอร์โนเวลให้มารับคุณไปทำงาน และตอนกลับให้คุณขับมาเอง” เขาบอกวิกตอเรียด้วยน้ำเสียงสุภาพอย่างยิ่ง
"สวัสดีค่ะ มิสเตอร์ไวท์" วิกตอเรียเอ่ยบอกเช่นนี้
“เรียกผมโทนี่เฉยๆ เถอะครับ” โทนี่บอกด้วยน้ำเสียงสุภาพ แล้วผายมือให้วิกตอเรียเหมือนตนไม่ได้เป็นเลขา แต่ราวกับว่าเป็นคุณนายเสียเอง พอก้าวเดินไปถึงรถต้องตะลึงกับรถประจำตำแหน่งของตนเอง เพราะรถตรงหน้าเป็นรถหรูสองประตู แล้วมันเปิดประทุนได้อีกด้วย
“เชิญครับ” โทนี่เอ่ยบอก และเปิดประตูให้วิกตอเรีย เธอจึงก้าวเดินขึ้นไปนั่ง
“ขอบคุณค่ะ” วิกตอเรียเอ่ยบอก เขาจึงปิดประตูให้เธอ แล้ววิกตอเรียขาดเบลล์ทันที
เมื่อมาถึงบริษัทวิกตอเรียลงจากรถ พนักงานหน้าลิฟต์กดเรียกลิฟต์ขึ้นไปชั้นที่ยี่สิบเก้า ไม่ช้าลิฟต์ก็เปิดออก แล้วมีพนักงานหน้าห้องผู้บริหาร บางคนก็ยังมาไม่ถึง หรือบางคนก็นั่งจับเข่าคุยกันในเรื่องสัพเพเหระ ตอนนี้แปดโมงครึ่งเอง มองไปที่ประตูใหญ่ เธอสังเกตอีกว่าเมื่อวานมาสัมภาษณ์งานไม่มีโต๊ะหน้าห้องเหมือนเมื่อวาน
“อรุณสวัสดิ์ มิสบราวน์ ทำไมใส่ชุดนี้มา”
เสียงของเฮนรี่เจ้านายของเธอเอ่ยถามทำให้เธอหลุดจากภวังค์ และก้มมองดูเสื้อผ้าของตัวเองที่สวม คือ ใส่กางเกงสแล็คขายาวสีดำกับเสื้อยืดสีขาว แล้วเอาเสื้อคลุมกันหนาวสีดำใส่ทับ
"เออ...คือ...ฉันไม่ค่อยชอบใส่สูท" วิกตอเรียเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เพราะว่าเธอไม่มีเงินซื้อสูทใส่มาทำงาน
“มากับผม” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง และจับมือวิกตอเรียก้าวเดินไปที่ลิฟต์ ทำให้คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าห้องผู้บริหารหันมามองเธอทันที ทำให้เธอรู้สึกเขินอาย จะดึงมือออกก็ไม่ได้ เพราะเขาจับมือเธอแน่นเหนียวราวกับตีนตุ๊กแก
“จะพาฉันไปไหนคะ” วิกตอเรียถามมือเฮนรี่ยังจับอยู่
“มากับผมแล้วคุณจะรู้” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แล้วเขาหันมามองมือที่กำลังจับมือเธออยู่
“ผมขอโทษ” เฮนรี่เอ่ยบอกเช่นนี้ และปล่อยมือวิกตอเรียออกทันที ขณะที่ลิฟต์เปิดออก เฮนรี่ก้าวเดินเข้าไปก่อน วิกตอเรียจึงเดินตามหลัง
- ผู้เขียน
