เลขามาเฟีย : ตอนที่ 6 อย่าขัดใจผม
1169 คำ
เขาพาเธอมายังลานจอดรถของผู้บริหาร บอดี้การ์ดสองคนก้มหัวให้เขา ขณะที่เขาเดินผ่าน เฮนรี่เดินมาที่รถหรูคันสีดำของประตู รถคันนี้ไม่เหมือนคันเมื่อเช้าที่คนขับรถ ขับมาส่งเธอที่ทำงาน แต่รถคันนี้กลับดูหรูหราและเหมือนรถแข่งเสียมากกว่า
เฮนรี่เปิดให้วิกตอเรียเข้าไปก่อน แล้วคาดเข็มขัดนิรภัยให้ แล้วเขาก็ก้าวเดินไปที่นั่งฝั่งคนขับ หยิบใส่แว่นตากันแดดสีดำหรูหรามาสวมใส่ แล้วออกรถทันที วิกตอเรียมองใบหน้าชวนฝันของเขาทำให้ไม่อยากมองที่อื่น
"มีอะไรหรือเปล่าครับ" เฮนรี่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่เขากลับมองไปยังถนน วิกตอเรียกลับหน้าแดงทันที และหันไปมองด้านหน้าถนน
เมื่อถึงห้างสรรพสินค้าในกลางเมือง เธอรู้ว่าห้างแห่งนี้มีแต่ของแบรนด์เนมทั้งนั้น เธอมองเฮนรี่ที่เลี้ยวรถขึ้นไปจอดรถด้านบน โซนจอดรถ VIP เขาจอดรถในซองประจำก็ว่าได้ เพราะเมื่อกี้มีกรวยตั้ง และพนักงานมาเอาออกทันที แล้วเฮนรี่เปิดรถลง วิกตอเรียลงตาม วิกตอเรียเดินตามเฮนรี่มาในห้าง ไปยังร้านชุดสตรี แล้วเขาเดินไปสั่งพนักงานในร้าน และพนักงานสาวที่คุยกับเขา ก็ก้าวเดินมาหาเธอ
“เชิญทางนี้ค่ะคุณผู้หญิง” พนักงานบอกเช่นนี้ เธอเอาชุดมาให้ลองสี่ถึงห้าชุดให้เฮนรี่ดู
“เสร็จรึยังค่ะ” พนักงานถาม
“เสร็จแล้วค่ะ” วิกตอเรียเอ่ยบอก และเปิดห้องลองชุด ก้าวเดินออกจากห้องลอง เฮนรี่หันมามองถึงกับตาค้าง มันก็คือเสื้อเกาะอกสีดำกำมะหยี่และกางเกงสีดำและมีเข็มขัดสีขาวเป็นหัวเสือ และสวมสูทสีดำทับไหลอีกที
“เป็นอย่างไงบ้างคะ ท่าน” พนักงานเอ่ยถามเฮนรี่
“ใช้ได้” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย และไขว่ห้าง
“เอาแบบนี้ยี่สิบชุด แล้วก็ชุดกระโปรงที่รองเมื่อกี้ ราคาเท่าไหร่” เฮนรี่เอ่ยถามพนักงาน
“สักครู่นะคะ” พนักงานเอ่ยบอก แล้วไปเอาเครื่องคิดเลข
“หนึ่งหมื่นสองพันห้าร้อยปอนด์ค่ะ” พนักงานเอ่ยบอกเช่นนี้ บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ข้างเขา เอาเช็คมาให้เฮนรี่ เขาจึงเช็คทันที และส่งให้พนักงาน
“คุณ มันเยอะไปฉันใส่ชุดเดิมก็ได้ค่ะ” วิกตอเรียเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“อย่าขัดใจผม” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ของจะส่งภายในสองวันนะคะ” พนักงานขายเอ่ยบอก
“ไปกินสเต๊กกันผมหิวแล้ว” เฮนรี่บอกเช่นนี้ แล้วเดินนำหน้า วิกตอเรียต้องจำใจเดินตาม
จอมบงการจริงๆ เฮนรี่
พอกินสเต๊กเสร็จ เขาก็พาเธอมาส่งที่คอนโด เมื่อเธอเปิดรถทันที เขาหันมาหาเธอ แล้วเอ่ยถาม
“ให้ผมขึ้นไปส่งไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณเรื่องวันนี้ และของที่ให้เมื่อวาน วันนี้ฉันทำให้คุณเสียเวลาตั้งหนึ่งวัน” วิกตอเรียเอ่ยบอก
“ไม่เป็นไรนานๆ ที ผมได้ออกมาเดินเล่นข้างนอก” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“ขอบคุณค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ” วิกตอเรียเอ่ยเช่นนี้
“ราตรีสวัสดิ์ครับ” เฮนรี่เอ่ยบอก แล้วเธอปิดประตูรถ รอให้วิกตอเรียเดินขึ้นคอนโดมิเนียมก่อนแล้วค่อยออกรถ
ตอนเช้าวันต่อมา วิกตอเรียสวมใส่ชุดตัวใหม่ที่เฮนรี่เป็นคนซื้อให้เธอ ชุดนี้เป็นชุดเกาะอกสีดำกระโปรงทรงเอสั้นเหนือเข่า แล้วใส่สูทสีดำทับ เธอก้าวลงจากคอนโด เห็นว่าเฮนรี่ยืนอยู่ที่หน้ารถหรูคนสีดำของเขา วิกตอเรียมองเขาด้วยความสงสัย ว่าทำไมเขาถึงมาหาเธอที่คอนโด เธอจึงก้าวเดินเข้าไปหาเขาโดยทันที
“อรุณสวัสดิ์ มิสซิสบราวน์ วันนี้ไปทำงานพร้อมผมนะ” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
“ฉันไปแท็กซี่ก็ได้ค่ะ” วิกตอเรียเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“วันนี้ผมตั้งใจมารับคุณนะ ไปกับผมเถอะ” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ้อนวอนราวกับเด็กอยากได้ของเล่นชิ้นใหม่
“ก็ได้ค่ะ” วิกตอเรียเอ่ยบอกเช่นนี้ด้วยความจำนน เฮนรี่เดินไปเปิดรถให้เธออย่างสุภาพ
“คุณเป็นเจ้านายฉันไม่ต้องบริการฉันก็ได้ค่ะ” วิกตอเรียเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเกรงใจเพราะเขาคือเจ้านายตน
“ผมเต็มใจบริการ” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วเขาคาดเบลท์ให้เธอทันที วิกตอเรียมองเฮนรี่ด้วยตาไม่กะพริบ เฮนรี่มองกลับใบหน้าชิดเธอ ราวกับจงใจ ทำให้ลมหายใจของเขาลดลงที่ซอกคอระหงของเธอ และมันทำให้ใบหน้าของเธอนั้นร้อนผ่าวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“มีอะไรหรือเปล่าครับ” เฮนรี่เอ่ยถามราวกับว่าไม่รู้เรื่องราว
"ไม่มีอะไรค่ะ" วิกตอเรียเอ่ยบอกแผ่วเบา
ทำไมใจของฉันเต้นอย่างนี้ มันแรงจนฉันตกใจ
เฮนรี่ปิดประตูรถฝั่งเธอ และก้าวเดินไปที่นั่งคนขับ มีสายตาของผู้หญิงหลายคนในตึกมองมาที่เฮนรี่แล้วยิ้มยั่วให้เขา เฮนรี่กลับไม่สนใจผู้หญิงเหล่านั้น และขึ้นรถทันที
เฮนรี่ขับรถมาได้สักระยะ เขามองเธอที่มองกระจกข้าง ที่ไม่ยอมหันมามองเขา เขากลับรู้สึกหัวใจเต้นแรงเมื่ออยู่ใกล้เธอคนนี้ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขารู้สึกอีกว่าเธอคนนี้พิเศษกว่าผู้หญิงคนอื่นที่เขาร่วมหลับนอนด้วย
“คุณหิวไหม” เฮนรี่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ไม่ค่ะ” วิกตอเรียเอ่ยบอก เฮนรี่กดเปิดเพลงทันที ไม่ช้าเสียงเพลงดังขึ้นมา เขาเปิดเพลงแจ๊ซคลาสสิกยุคแปดศูนย์
เธอคิดว่าเขาคิดอะไรมากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง หรือตนคิดมากไปเอง เขาคงไม่มาคิดอะไรแบบนั้นกับตนหรอก เขาเป็นเจ้านาย เราเป็นแค่ลูกน้อง
เฮนรี่เลี้ยวรถมาที่หน้าบริษัท พนักงานหน้าบริษัทเปิดประตูให้เขาและเธอทันที
“ไปกันครับ” เฮนรี่เอ่ยบอก และเดินมาชิดวิกตอเรีย แล้วเดินทำหน้า ทุกคนที่เฮนรี่เดินผ่านให้ความเคารพเขาทั้งนั้น จนถึงห้องหน้าห้องทำงาน
“โต๊ะฉัน” วิกตอเรียเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“เดินเข้ามาด้านในสิ” เฮนรี่เอ่ยบอกเช่นนี้ วิกตอเรียก้าวเดินตามเฮนรี่ มองไปที่โต๊ะตัวใหม่เอี่ยม เป็นโต๊ะแก้วมีขาโต๊ะเป็นไม้โอ๊ก เห็นช่อกุหลาบสีแดงช่อใหญ่อยู่บนโต๊ะ
“ผมให้คุณ” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
“ขอบคุณค่ะ” วิกตอเรียเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาไม่กล้าขัดใจเขา เธอก้าวเดินไปนั่งที่เก้าอี้เปิดคอมพิวเตอร์ทำงานทันที
“วันนี้ไม่มีประชุมนะ แต่สรุปยอดรวมรายได้รอบปีนี้มาให้ผม ใกล้สิ้นปีแล้วไม่ต้องรีบทำไปเรื่อยๆ ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนมาถามผม” เฮนรี่เอ่ยบอก
“ค่ะ”
- ผู้เขียน
