เลขามาเฟีย : ตอนที่ 7 รองรับความปรารถนา [NC20+]
1208 คำ
เขาสองคนทำงานจนกระทั่งเย็น คนพนักงานทยอยออกจากบริษัท เฮนรี่ และวิกตอเรียยังคงนั่งทำงานในห้องกันสองคน เฮนรี่มองคอมพิวเตอร์ มองดูงบดุลของปีนี้ ว่ากำไลขาดทุนมันเท่าไหร่ ส่วนวิกตอเรียนั่งสรุปแผนงานให้กับเขาในวันพรุ่งนี้
“นายค่ะ ใช่ไหมคะ” วิกตอเรียเอ่ยถาม เฮนรี่เดินออกจากเก้าอี้มายืนด้านหลังของเธอ เขาโน้มตัวมาดูด้านข้าง
“อืม...ใช่ครับส่งเข้าไฟล์งานผมเลย” เฮนรี่เอ่ยบอก
“ค่ะ” วิกตอเรียเอ่ยบอกเช่นนี้ เฮนรี่ยังยืนอยู่ด้านหลัง วิกตอเรียไม่กล้าหันกลับไปมอง เธอจึงจ้องมองคอมพิวเตอร์และพิมพ์ไปด้วยจนเสร็จ ปิดเครื่อง
“กลับบ้าน เดี๋ยวผมไปส่ง”
เฮนรี่เอ่ยบอกแล้ว แล้วถือสูทของเขา
“ฉันกลับเองก็ได้ค่ะ” เธอเอ่ยบอกเช่นนี้
“อย่าขัดใจผม” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“จอมบงการ” วิกตอเรียบ่นแผ่วเบา
“ผมได้ยินนะ” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม วิกตอเรียเดินตามหลังเฮนรี่ออกไป และก้าวขึ้นรถทันที
“คอนโดคุณมีอะไรกินไหมหมายถึงในห้อง”
เฮนรี่เอ่ยถามขณะที่ขับรถอยู่
“ไม่มีค่ะ” วิกตอเรียเอ่ยปฏิเสธทันที เธอคิดว่ามันต้องมีอะไรแอบแฝงแน่นอนเลย
“งั้นไปซูเปอร์มาร์เก็ตก่อน ค่อยเข้าคอนโดผมหิวแล้ว ไม่อยากกลับไปกินที่บ้าน” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดูเย้ายวน จนวิกตอเรียขนลุก เฮนรี่ขับรถไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตทันที
เมื่อเข้ามาในซูเปอร์มาร์เก็ตเฮนรี่เป็นคนเข็นรถเข็นด้วยตัวเอง ถึงแม้จะขัดกับบุคลิกแบบฉบับมาเฟีย แต่เธอคิดว่ามันก็ดูน่ารักดี จึงปล่อยให้เขาเป็นคนเข็น เพราะตอนนี้คือเวลาเลิกงานแล้ว คำว่าเจ้านายกับลูกจ้างจึงไม่สำหรับเขาและเธอ
“คุณอยากกินอะไรก็ใส่มา ผมกินได้หมด” เฮนรี่เอ่ยบอก วิกตอเรียเอาไข่หนึ่งแผงสิบฟอง ปลาแซลมอนหนึ่งชิ้น แล้วก็หอยนางรม
เฮนรี่มองของที่อยู่ในรถเข็นแล้วยิ้ม มันคือยาโด๊ปขัดๆ แล้ววิกตอเรียเลือกซื้ออีกสองสามอย่าง เฮนรี่เดินไปเลือกซื้อไวน์แดง
“ไปเถอะ ผมหิวจนตาลายไปหมดแล้ว” เฮนรี่เอ่ยบอกวิกตอเรียสายตาของเขาเป็นประกายอย่างยิ่ง แต่เธอไม่ได้ทันสังเกตแต่อย่างใด เพราะมัวแต่เลือกซื้อน้ำมัน
“ค่ะ”
เมื่อถึงคอนโดของวิกตอเรีย เฮนรี่ถือถุงตามหลังวิกตอเรียเข้าไปในห้อง เฮนรี่เข้าไปในห้องวิกตอเรียเห็นห้องกว้างพอสมควรสำหรับผู้หญิงคนเดียว เขาคิดว่าเธอต้องมีฐานะพอสมควร เขาจำได้ว่าพ่อของเธอพึ่งเสียไปไม่กี่ปี ห้องนี้พ่อของเธออาจจะเป็นคนซื้อให้ก็ได้
“รกหน่อยนะคะ ว่างที่เคาน์เตอร์บาร์เลยค่ะ เดี๋ยวฉันทำอาหารอร่อยๆ ให้กิน ไม่เกินสิบนาที” วิกตอเรียบอกด้วยรอยยิ้ม
วิกตอเรียเริ่มทำอาหารทันที เฮนรี่เดินไปนั่งที่โซฟาในห้องรอเปิดไปแท็บเล็ตดูงานวันพรุ่งนี้
ไม่เกินสิบห้านาที วิกตอเรียเอาอาหารมาวางบนโต๊ะอาหารสามอย่างดูน่ากินด้วยกันทั้งสิ้น อีกทั้งเธอนั้นจัดจานได้สวยอีกต่างหาก ราวกับเชฟของโรงแรม
“เชิญค่ะ” วิกตอเรียเอ่ยบอกเรียกเขา เฮนรี่เดินมาที่โต๊ะอาหารทันที
“มีอะไรบ้างครับ” เฮนรี่เอ่ยถามด้วยความสงสัย เธอก้าวเดินมาข้างเขา และเอ่ยบอกทีละจาน
“อันนี้ คือแมลงภู่อบชีสราดซอสไวน์ อันนี้ปลาแซลมอนดิบ อันนี้ไข่ต้มธรรมดา” วิกตอเรียเอ่ยบอกเช่นนี้ เฮนรี่นั่งที่โต๊ะแล้วกินโดนทันที วิกตอเรียนั่งอีกฝั่งของโต๊ะและก็กินบ้าง เขากลับเอ่ยบอกชมไม่หยุดว่าอาหารที่เธอทำนั้นเหมือนกับเชฟที่บ้านของเขาไม่มีผิด พอกินเสร็จวิกตอเรียจะเดินไปล้างจาน
“ไม่ต้องผมทำเอง คุณทำให้ผมกินแล้ว” เฮนรี่เอ่ยบอกเช่นนี้
“เดี๋ยวเสื้อคุณเลอะ” วิกตอเรียเอ่ยบอก
“อย่าขัดใจผม คุณไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวผมล้างเสร็จแล้วจะกลับ”
เฮนรี่เอ่ยบอกเช่นนี้ วิกตอเรียก้าวเดินเข้าไปที่ห้องแต่งตัว ถอดเสื้อผ้าออก เอาชุดคลุมมาสวมใส่แล้วเดินไปที่ห้องน้ำ เธอปิดประตูไว้แต่ไม่ได้ล็อก เสียงเปิดน้ำดังขึ้น
“อา...”
ขณะที่เฮนรี่กำลังร้านจานอยู่ เขากลับได้ยินเสียงเธอร้องดังออกมาจากห้องน้ำ ทำให้เขารู้สึกกำหนัดขึ้นมาทันที เขาจึงวางจานลง และก้าวเดินไปที่ห้องน้ำตามสัญชาตญาณ เขามองเธอผ่านประตูที่แง้มออกเล็กน้อย เขากลับมองเรือนร่างที่งดงามท่ามกลางเรนชาวเวอร์ที่ไหลลงมากระทบเรือนร่างเปลือยเปล่าอวบอิ่มสุดเย้ายวน อกอวบอิ่มของเธอใหญ่ล้นจนคล้อยลงมา อีกทั้งความเป็นหญิงที่อวบอูมเป็นเนินสวยน่าสัมผัส เอวคอดที่ทำให้เธอดูโค้งเว้า และสะโพกที่ใหญ่ราวกับนาฬิกาสาย ทำให้เฮนรี่มองตาค้างเลยทีเดียว
วิกตอเรียอาบน้ำเสร็จ เธอจึงก้าวเดินมายังราวตากผ้าเช็ดตัว และชุดคลุมอาบน้ำ เธอกลับมองไปโดยรอบห้องน้ำกลับไม่มีสองสิ่งนี้ วิกตอเรียก้าวเดินมาที่ประตูห้องน้ำกลับไม่เห็นเฮนรี่อยู่ในห้อง เธอคิดว่าเขาคงกลับไปแล้ว เธอจึงเดินออกมาด้วยร่างเปลือยเปล่าสุดแสนเย้ายวนล่อตาล่อใจให้กับคนที่กำลังจ้องมองเธออยู่
“คุณหาสิ่งนี้อยู่หรือ”
น้ำเสียงของคนที่ไม่น่าอยู่ในห้องนี้ แต่เขากลับเดินมายืนประจันหน้ากับเธอ พร้อมกับผ้าเช็ดตัวสีขาวของเธอ วิกตอเรียใช้มือปกป้องของสงวนไว้ทันที ทั้งที่ปิดไม่มิดเสียเลย
“คุณอยู่นี่อยู่เหรอ” วิกตอเรียเอ่ยถามด้วยความตกใจ เพราะเธอนึกว่าเขาไปแล้ว
“ผมจะไปได้อย่างไง ผมปวดฉี่ด้วย จึงรอคุณออกมา” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เอาผ้าฉันมา” วิกตอเรียเอ่ยด้วยน้ำเสียงดังขึ้น ตอนนี้เธอไม่สนใจว่าเขาคือเจ้านายหรือไม่ ที่เขาเห็นเธอในสภาพเช่นนี้ เธอก็อับอายมากพออยู่แล้ว
“คุณก็เดินมาเอาสิ วิกตอเรีย” เฮนรี่เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ เธอรู้ว่านี้คือผ้าขนหนูชิ้นเดียวในห้อง ที่เหลือเอาไปตากหมด อีกทั้งช่วงนี้ฝนตกบ่อยจึงแห้งไม่ทัน
“คุณ”
“งั้นผมเข้าห้องน้ำก่อนนะ” เฮนรี่เอ่ยบอกแล้วด้วยรอยยิ้ม แล้วก้าวเดินสวนกับเธอ วิกตอเรียขนลุกขึ้นมาทันที
“คุณจะเอาผ้าฉันไปทำไม” วิกตอเรียเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“คุณไม่หยิบผมก็ถือไปด้วย” เฮนรี่เอ่ยบอก แล้วปลดกางเกงออกทิ้งกางเกงไว้หน้าห้องน้ำ แล้วจึงเดินเข้าห้องน้ำทันที วิกตอเรียถึงกลับหน้าแดง เมื่อเห็นความเป็นชายของเขาที่ขยายใหญ่จนแข็งตัว และมันกำลังต้องการใครสักคนมารองรับความปรารถนาของมัน เธอวิ่งไปเอาผ้าเช็ดตัวอีกผืนหนึ่งที่ยังไม่แห้งสนิทดีมาเช็ดตัวก่อน เฮนรี่เห็นปฏิกิริยาของวิกตอเรียทุกอย่าง จึงเดินออกจากห้องน้ำ ตอนนี้วิกตอเรียใส่ชุดนอนสีขาวทั้งชุดเรียบร้อย
- ผู้เขียน
