“ ทับทิม พราว เร็วๆ ” เสียงนักศึกษาเพื่อนร่วมชั้นเรียนวิ่งกระหืดกระหอบมายังสองสาวที่กำลังนั่งรอขนมกับมิลินอยู่
“ อะไร หายใจก่อนเดี๋ยวช็อกตายกันพอดี “ ทับทิมเอ่ยบอกเพื่อนออกไป
แฮ่ก ! แฮ่ก !
“ ขนมกับมิลิน แฮ่กๆ เกือบโดนกระถางต้นไม้หล่นใส่หัวที่หน้าตึกมนุษย์ศาสตร์ แฮ่ก ! ๆ ” เพื่อนร่วมชั้นเรียนเล่าไปหอบหายใจไป
ห๊ะ ! ห๊ะ !
“ อะไรนะ ! แล้วขนมกับมิลินเป็นอะไรรึป่าว เธอรีบเล่ามาสิ ” ทับทิมกับพราวฟ้าร้องเสียงหลงออกมาอย่างตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน สายขิมที่นั่งอยู่คอยลอบฟังที่ทั้ง 3 คุยกันนิ่งพลางยกยิ้มมุมปาก
“ พี่ชายเธอมาช่วยขนมกับมิลินไว้ทันไม่งั้นแย่แน่ๆ ” เพื่อนร่วมชั้นเรียนรีบเอ่ยบอกออกไป ทำให้สายขิมที่นั่งยิ้มกริ่มอยู่ต้องหุบยิ้มไปทันที ในใจเอาแต่สาบแช่งขนม
ทับทิมและพราวฟ้ารีบลุกออกจากเก้าอี้วิ่งออกจากห้องเรียนไปหาเพื่อนทั้งสองอย่างเร็ว
แกร๊ก ….
เสียงประตูห้องทำงานถูกเปิดเข้าไปตามด้
