ในขณะที่สองสาวกำลังนั่งพูดคุยกันสายลมก็เดินออกมาส่งซันที่ห้องรับรอง ตาคมจ้องมองไปยังปิ่นที่นั่งตาแดงกรั่มอยู่ กระบอกตาสวยไม่แม้แต่จะหันมามองหน้าเขา
“ ซันคุยกับอาลมเสร็จแล้วเหรอ ” ขนมเอ่ยถามซันออกไป
“ ครับ…กลับบ้านกันเถอะ ” มือหนายื่นออกไปหมายให้คนตัวเล็กจับ ขนมก็เอื้อมมือมาจับอย่างว่าง่าย สายลมได้แต่ลอบมองหลานไม่วางตา ซันที่เคยนิ่งเฉยกลับอ่อนโยนเอามากๆเมื่อมีขนมเข้ามา
“ อ่อนโยนครับอา ชอบก็บอกว่าชอบ รักก็บอกว่ารัก ง่ายนิดเดียวครับ ” ซันหันไปบอกสายลมเบาๆ สายลมก็ฟังในสิ่งที่หลานพูดนิ่งไม่เอ่ยหรือพูดอะไรออกมา ซันรู้และเข้าใจในสิ่งที่สายลมเป็นเขาก็เคยเป็นอย่างสายลมมาก่อนแต่เขาดีกว่าสายลมตรงที่ไม่ใช้อารมณ์นำเหตุผล
“ อาปิ่นขนมกลับก่อนนะคะ ไว้เจอกันใหม่ ” ขนมหันไปบอกปิ่นอย่างมีมารยาท พร้อมส่งรอยยิ้มกำลังใจไปให้อย่างนึกเป็นห่วงอีกคนอยู่ไม่น้อย
“ ลานะคะอาลม ” สายลมทำเพียงพยักหน้ารับคำของขนม ซ
