ฮ่องเต้กับองค์ชายใหญ่เมื่อฟังสิ่งที่มู่หยางพบเจอต่างก็กัดฟันแน่นอย่างโกรธแค้น เรื่องที่มู่หยางต้องเดินทางไปโจวหนานมีคนล่วงรู้ไม่มากนัก หากจะหาตัวหนอนย่อมไม่ยากเกินกำลังของทั้งสองพระองค์
"โชคดีที่น้องสามพบเจอคุณหนูจางมิเช่นนั้น" องค์ชายใหญ่ไม่กล้าพูดสิ่งที่ตนคิดออกมา
"เจ้าสาม เจ้าวางใจเรื่องที่เกิดขึ้นกับเจ้า พ่อมิปล่อยคนชั่วไปแน่" ครั้งนี้ฮ่องเต้คงต้องจัดการไม่ให้อีกฝ่ายเหิมเกริมไปมากกว่านี้ได้แล้ว
"ฮองเฮารู้สึกตัวแล้วเพคะ" ฝูมามาเดินออกมาแจ้งทั้งสามพระองค์ที่นั่งรออยู่ด้านนอก
"จริงหรือ" ทั้งสามพระองค์รีบลุกเข้าไปห้องบรรทมอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นฮองเฮาที่หน้าเริ่มมีสีเลือด และเนื้อตัวที่ไม่ได้เหี่ยวแห้งราวท่อนไม้เช่นตอนที่ป่วยอยู่บนเตียง ทั้งสามพระองค์ก็อดที่จะตกตะลึงไม่ได้
"ฝูมามา หาคนที่ไว้ใจได้มาคอยดูแลฮองเฮา เรื่องที่ฮองเฮาหายดีแล้ว อย่าได้แพร่งพรายออกไปเป็นอันขาด" ฮ่องเต้กล่าวขึ้น
