12
พี่เขย
“รถพี่คันไหนครับ” ก้องวิชญ์ถามพลางชะลอความเร็วของมอเตอร์ไซค์เมื่อมาถึงลานจอดรถหน้าทางเข้าไร่ส้ม
“คันขาวนั่นแหละ” เด่นภูมิชี้ไปยังรถญี่ปุ่นที่ขอยืมมาจากหัสวีร์ ร่างสูงตวัดขาลงจากมอเตอร์ไซค์แต่ยังไม่ผละไปไหนเช่นเดียวกับเด็กหนุ่มที่ไล่มองเขาขึ้นลงอย่างพิจารณา
“พี่นี่หล่อมากเลยนะครับ มีเค้าของน้องเจ้าขาอยู่มากเลย โดยเฉพาะดวงตา”
“น้องเจ้าขา? คือชื่อของลูกอิงดาวเหรอครับ”
“อืมครับ แย่จังนี่พี่อิงไม่ยอมให้พี่รู้แม้กระทั่งชื่อลูกเลยเหรอ”
“เจ้าขา เจ้าเอย” คนเพิ่งทราบชื่อลูกพึมพำพร้อมกับยิ้มเมื่อนึกถึงเด็กน้อยอีกคน
“เจ้าเอยใครเหรอครับ”
“หลานผมน่ะครับ ลูกสาวของน้องชายผม สามขวบแล้ว” ช่างตั้งชื่อได้บังเอิญเหมือนกันจริงๆ น่ารักทั้งชื่อหลานและชื่อลูก “ว่าแต่ยังไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลย พี่ชื่อปลื้มนะครับ”
“ผมชื่อก้องครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่ปลื้ม”
“เรียกเฮียปลื้มก็ได
