11
เกลียดกันมากใช่ไหม
วันนี้เขาต้องได้เจอลูก
ไม่สิ...ต้องตั้งเป้าหมายที่ใหญ่กว่านั้น วันนี้เด่นภูมิต้องได้อุ้มลูกและได้พูดคุยกับอิงดาว ตั้งแต่กลับมาเจอหน้ากันในรอบสามปีเธอยังไม่เอื้อนเอ่ยกับเขาสักคำ อย่าว่าแต่ทักทายเลยแม้แต่ชายตามองเธอยังไม่ทำ
เด่นภูมิถอนหายใจห่อเหี่ยวพลางก้มดูดกาแฟส้มจนหมดแก้ว เขามาถึงไร่ส้มชลันสินนานแล้ว แต่ทำได้เพียงนั่งดื่มกาแฟพลางรวบรวมความกล้าอยู่ตรงคาเฟ่ด้านหน้า ขณะที่สายตาก็เอาแต่ชะแง้แลเลยไปยังหลังคากระเบื้องที่ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางไร่ ขืนทะเล่อทะล่าเข้าไปไม่พ้นคงโดนไล่เหมือนหมูเหมือนหมา
“เอ๊ะ! พี่ที่มาวันนั้นนี่” ก้องวิชญ์ตะโกนเสียงดังขณะขับรถกอล์ฟผ่านมาทางคาเฟ่ และเห็นชายหนุ่มหน้าตาดีที่จำได้ขึ้นใจว่าเป็นพ่อของน้องเจ้าขา
“ก้องขับต่อจะหยุดทำไมเนี่ย” อิงดาวที่อุ้มลูกอยู่ด้านหลังรีบสะกิดคนขับยิกๆ เด่นภูมิเห็นเป็นโอกาสจึงวิ่งมาขึ้นรถ และนั่งแหมะอยู่ข้างหญ
