20.30 น.
“เฮือก!”
ร่างบางดีดตัวลุกขึ้นจากฟูกที่นอนแบน ๆ ในห้องเก็บของ เพราะหลังจากอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ขุนภาคเอามากองไว้ให้หน้าห้องหลายชุด และเธอกินยาแก้ไข้ในตู้ยาสามัญประจำบ้านเข้าไป คีตาก็นอนหลับตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ และเพราะคำขู่ของผู้ชายใจร้ายคนนั้นบอกว่าให้เธอทำงานบ้านต่อ ทำให้คีตารีบลุกขึ้นและเปิดประตูห้องเก็บของออกไปข้างนอก กวาดสายตามองรอบบ้านที่มืดมิดก็รับรู้ว่าขุนภาคยังไม่กลับเข้าบ้าน
คีตาถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอรู้สึกดีขึ้นเพราะได้กินยาและได้นอนพักหลายชั่วโมง ร่างกายก็ฟื้นตัวขึ้นมา ถึงจะไม่เต็มร้อยก็ยังดีกว่าเมื่อตอนเย็นมาก ความรู้สึกแรกที่ตื่นมาก็คือหิว คีตาเดินเข้าไปในห้องครัว เธอเห็นว่ามีข้าวสารและก็ไข่ไก่อยู่ในตู้เย็น จัดการหุงข้าวทันที ระหว่างรอข้าวสุกก็เดินสำรวจรอบบ้านที่เปิดไฟสว่างหมดแล้ว กวาดสายตามองทุกซอกทุกมุมของชั้นล่าง
“ไม่เห็นจะรกเลย”
เขาให้เธอทำความสะอ
