“ทำไมไม่รับสายนะ”
คีตาลดมือถือลงมา หลังจากที่ยืมโทรศัพท์ตุ๊กเพื่อโทรหาป้าพิศ ทว่าวันนี้ป้าพิศไม่รับสายของเธอ คีตากระหน่ำโทรออกเป็นสิบสายก็ลดละความพยายาม ยื่นมือถือคืนตุ๊กที่ทำงานอยู่ข้าง ๆ อย่างรู้สึกเกรงใจ ตุ๊กรับมือถือของตัวเองคืนก่อนจะถาม
“ไม่รับสายเหรอ”
“ใช่ นี่ตุ๊ก มีเบอร์ของใครโทรมาหาเธอแล้วขอสายฉันบ้างไหม”
“เมื่อวานตอนมืด ๆ มีนะ เขาบอกว่าชื่อป้าพิศ โทรมาถามว่าคีตาเป็นยังไงบ้าง”
“จริงเหรอ แล้วเธอตอบว่าไง”
“ฉันก็บอกไปว่าเธอถูกนายหัวลงโทษให้ทำงานหนักคนเดียว ป้าแกเงียบไปและก็ขอวางสาย แค่นั้นเลย”
ตุ๊กตอบทุกอย่างตามความจริงทั้งหมด คีตาพยักหน้าขึ้นลงช้า ๆ พลางถอนหายใจ นึกว่าป้าพิศจะบอกความคืบหน้าเรื่องพินัยกรรมกับใบรับรองแพทย์ซะอีก แต่เวลาพึ่งผ่านไปไม่นาน เธออาจจะต้องให้เวลาอีกฝ่ายหน่อย เพราะการจะเอาพินัยกรรมกับใบรับรองแพทย์มาตรวจสอบ โดยเอามาจากชาวีให้ได้คงไม่ใช่เรื่องง่าย หญิงสาวถอ
