ตึกๆๆๆๆ
“ฮึก!”
คนตัวเล็กสับเท้าวิ่งลงบันไดและวิ่งเข้าห้องเก็บของที่เป็นห้องนอนของตัวเองก่อนจะปิดประตูลง กดล็อคลูกบิดทันที เธอทรุดนั่งลงบนฟูกที่นอนบาง ๆ และกอดเข่าร้องไห้ออกมาอย่างหนักด้วยความกลัว...เมื่อกี้เธอกลัวมาก และเสื้อที่เธอใส่อยู่ถูกขุนภาคฉีกจนขาด เธอไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร แต่ขวัญของหญิงสาวแตกกระเจิงหมดแล้ว เธอซุกใบหน้าลงกับหัวเข่าตัวเองและร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ร้องไห้ให้กับความอัดอั้นและความเสียใจที่ทุกอย่างกลายเป็นแบบนี้ ทำไมชีวิตของเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย หญิงสาวร้องไห้สะอื้นอยู่ในห้องเก็บของอยู่แบบนั้นหลายชั่วโมงจนกระทั่งเหนื่อยและผล็อยหลับไป...
วันต่อมา
07.50 น.
เช้านี้คีตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับดวงตาที่บวมเป่ง เพราะเมื่อคืนเธอหลับไปทั้งน้ำตา ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองหลับไปตอนไหน หญิงสาวอาบน้ำล้างหน้าและเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดใหม่ ยืนส่องกระจกอยู่หลายนาที หันหน้าไปมาก็อุทาน
