Episode 15
1463 คำ
“พริก เป็นอะไร ปวดหัวยังไม่หายเหรอ? หน้าซีดๆ นะ ไปหาหมอไหม เดี๋ยวพี่พาไป” พีคพูดกับน้องสาวหลังจากที่เขากลับมาจากต่างจังหวัด เขาก็ตรงมาหาน้องสาวทันทีด้วยความเป็นห่วง
“ค่ะ พริกยังปวดหัวอยู่นิดหน่อยค่ะ แต่พริกไม่อยากไปหาหมอ ไม่ไปได้ไหมคะ?”
“อืม ก็ได้แต่ถ้าทนไม่ไหวก็ต้องไปหาหมอนะ แล้วนี่กินข้าวกินยาหรือยัง?”
“กินแล้วค่ะ”
“งั้นพริกก็นอนพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวคืนนี้พี่อยู่เฝ้าพริกเอง”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่พีค พริกอยู่คนเดียวได้ค่ะ”
“อย่าดื้อสิ”
“ค่ะ”
1 สัปดาห์ผ่านไป
หลังจากที่พริกอาการเริ่มดีขึ้นแล้ว เธอก็กลับไปเรียนตามปกติ แต่ที่ไม่ปกตินั่นก็คือจิตใจ ทุกวันนี้ตอนนอนเธอก็ยังไม่หยุดร้องไห้ เธอนอนหลับทั้งน้ำตาทุกคืน
วันที่รู้ว่าตัวเองท้องกลับเป็นวันที่ต้องเสียลูกในท้องไปเช่นกัน เธอเสียใจเป็นอย่างมากที่ไม่สามารถรักษาลูกของเธอไว้ได้ แต่ถ้ามองอีกมุม ก็ดีเหมือนกัน ที่เรื่องมันเป็นแบบนี้ เพราะเธอเองก็ยังไม่รู้ว่าถ้าเธอท้อง เรื่องราวมันจะเป็นอย่างไรต่อไป เพราะตอนนี้เธอเองก็รู้แล้วว่าเขาไม่ได้จริงจังกับเธอ เขาแค่หลอกฟันเธอเท่านั้น เขาคงจะดีใจที่เธอแท้ง เขาจะได้ไม่ต้องมารับผิดชอบเธอกับลูก
ตอนนี้เธอบล็อกทุกช่องทางการติดต่อกับเขาแล้ว แม้ว่าเขาจะมาเคาะประตูห้องเธอก็ไม่ยอมเปิด เธอไม่ยอมคุยกับเขาเลยสักคำ ส่วนเมฆกับหมอกก็คอยมาถามไถ่ว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง ต้องการความช่วยเหลืออะไรก็ให้บอกพวกเขา
และสิ่งที่เธอไม่รู้นั่นก็คือ ในทุกๆ คืน ธามจะแอบเข้ามาหาเธอในห้อง มาเฝ้ามองเธอเวลาที่เธอหลับ เขารู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่หญิงสาวกลับไม่ยอมพูดคุยกับเขาเลย ไม่ว่าเขาจะทำวิธีไหน เธอก็ไม่ยอมคุย เธอตัดการติดต่อกับเขาทุกช่องทาง เขาก็เลยเอาคีย์การ์ดที่เขากับเธอเคยแลกกัน และเขาก็แอบมาหาเธอทุกคืนและกลับออกไปในตอนเช้าก่อนที่เธอจะตื่น
แต่ทว่าในคืนนี้เธอกลับฝันถึงลูกที่เสียไป เธอกรีดร้องออกมาพร้อมกับสะดุ้งตื่น และเมื่อเธอเห็นเขานั่งอยู่ตรงโซฟา เธอก็ตกใจ พอตั้งสติและรู้ว่าเป็นใคร เธอก็พูดออกไปทันที
“เข้ามาทำไม?”
“พี่แค่อยากมาดูแลพริก”
“ไม่จำเป็น พี่ธามกลับไปเถอะ พริกไม่อยากเห็นหน้าพี่ธาม”
“แต่พี่อยากอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้พริกฟังนะ”
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ พริกรู้หมดแล้ว”
“พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่ได้ตั้งใจอะไรคะ ไม่ได้ตั้งใจจะหลอกฟันพริกเหรอ? แต่พริกว่าพี่ธามตั้งใจนะ”
“พริก พี่…”
“พริกไม่โทษพี่ธามหรอกค่ะ พริกมันโง่เอง โง่ที่หลงรักพี่ธามจนหัวปักหัวปำ โง่จนมองไม่ออกว่าพี่ธามไม่เคยรักพริกเลย พริกใจง่ายเอง ทำตัวไร้ค่า ไร้ศักดิ์ศรี พริกขอให้เรื่องของเรามันจบลงตรงนี้เถอะค่ะ เราสองคนอย่าได้มายุ่งเกี่ยวกันอีกเลย”
“ไม่นะพริก คือพี่…”
“พริกขอร้องล่ะค่ะ พริกไม่อยากเจ็บไปมากกว่านี้อีกแล้ว ในเมื่อพี่ธามไม่ได้รักพริก พี่ธามก็ปล่อยพริกไปเถอะนะคะ แค่นี้พริกก็เสียใจจะเเย่อยู่แล้ว”
“แล้วเรื่อง เอ่อ…เรื่องลูกล่ะ?”
“ตอนนี้เค้าก็ไม่อยู่แล้ว พี่ธามจะพูดให้มันได้อะไรขึ้นมา พี่ธามน่าจะดีใจมากกว่านะคะ ที่พริกแท้ง พี่ธามจะได้ไม่ต้องมารับผิดชอบผู้หญิงใจง่ายอย่างพริกไง เพราะว่าถึงยังไงพี่ธามก็แค่ตั้งใจมาหลอกฟันพริกอยู่แล้ว”
“เรื่องลูก พี่เสียใจ ถ้าพี่รู้ว่าพริกท้องพี่จะไม่ทำแบบนั้นกับพริกเด็ดขาด”
“แล้วถ้าพริกไม่ได้ท้อง พี่ธามก็คงจะทำร้ายพริกแบบนั้นสินะคะ”
“ไม่พริก พี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่แค่โมโหที่พริกไม่ยอมฟัง เอาแต่ทุบตีพี่”
“พริกโง่มากเลยนะคะ ที่ทำอะไรแบบนั้น ผู้ชายเค้าไม่รักก็ยังจะไปยื้อเค้า จนสุดท้ายพริกก็ต้องเสียลูกไป”
“พี่เองก็เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น”
“ช่างมันเถอะค่ะ มันผ่านไปแล้ว มันไม่สามารถกลับไปแก้ไขอะไรได้แล้ว เราจบกันแค่นี้เถอะนะคะ พริกไม่อยากเป็นของตายสำหรับพี่ธาม พริกมีค่าสำหรับพี่ธามก็แค่ตอนอยู่บนเตียงเท่านั้น พี่ธามกลับไปเถอะค่ะ แล้วอย่ามายุ่งกับพริกอีก เอาคีย์การ์ดคืนให้พริกด้วยนะคะ แล้วก็นี่ค่ะ เอาของพี่ธามกลับไปด้วย” เธอพูดพร้อมกับหยิบคีย์การ์ดยื่นให้เขา แต่เขาไม่ยอมรับเธอจึงเอาไปใส่ไว้ในมือเขา และก็หยิบคีย์การ์ดของเธอกลับคืนมา
“ออกไปได้แล้วค่ะ พริกต้องการพักผ่อน”
ในที่สุดธามก็ยอมแพ้เดินออกไปจากห้องตามคำขอของอีกฝ่าย เขาเองก็ไม่อยากจะทำร้ายเธอไปมากกว่านี้ เขาจะทำตามทำเธอขอทุกอย่าง ต่อไปนี้เขาจะไม่มายุ่งกับเธออีก เพราะที่ผ่านมาเธอก็เสียใจเพราะเขามามากเกินพอแล้ว
เขารู้ว่าเธอรักเขามากแค่ไหน เป็นเขาเองที่เลว เขาหลอกลวงเธอทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ เขาควรจะปล่อยให้เธอได้ไปเจอคนดีๆ คนที่รักเธอจริง ส่วนผู้ชายเลวๆ อย่างเขาก็คงเป็นได้แค่เพื่อนของพี่ชายเธอก็เท่านั้น หรือเขาอาจจะไม่มีสิทธิ์เป็นเพื่อนกับพี่ชายของเธอเลยด้วยซ้ำ ถ้าเพื่อนของเขารู้ว่าเขาทำอะไรกับน้องสาวของมันบ้าง เขาคงไม่มีชีวิตอยู่แน่ๆ มันคงจะกระทืบเขาให้ตายคาตีนมันนั่นแหละ
1 สัปดาห์ผ่านไป
ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้วที่ชายหนุ่มกลับไปใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิม เหมือนก่อนที่เขาจะได้ครอบครองเธอ แต่ที่ไม่เหมือนเดินนั่นก็คือ เขาไม่ได้พาสาวๆ มานอนที่ห้องด้วยเหมือนเมื่อก่อน ตั้งแต่ที่เขากับเธอมีอะไรกัน เขาก็ไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นอีกเลย แต่วันนั้นที่เขาพาเชอรี่มา เพราะทนการรบเร้าจากเชอรี่ไม่ไหว นั่นเป็นครั้งแรกที่เขากำลังจะมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น แต่ก็ไม่ทันที่จะได้ทำอะไรไปมากกว่านั้นเพราะว่าเธอเข้ามาเจอเขาเสียก่อน และก็เกิดเรื่องขึ้น
แต่เขาก็ยังคงไปดื่มเหล้าสังสรรค์กับพวกเพื่อนๆ เหมือนเดิม แถมยังดื่มหนักกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ จนบางครั้งเมฆกับหมอกต้องเป็นคนไปรับเขากลับ เพราะว่าเขาเมามาก
“นี่ไอ้ธาม เมื่อไหร่มึงจะเลิกทำแบบนี้สักทีวะ พวกกูสองคนเหนื่อยนะที่ต้องไปแบกมึงกลับมาทุกวันอ่ะ ถ้ามึงอยากแดกมากนักมึงก็แดกอยู่ที่ห้องมึงสิ!” เสียงของหมอกบ่นออกมาเสียยืดยาว
“ก็แดกคนเดียวมันไม่สนุกนี่หว่า!”
“แต่มันลำบากพวกกูสองคนไง!” เมฆพูดออกมาเสียงดัง
“มึงก็ปล่อยกูไว้ตรงนั้นแหละ ไม่ต้องมาสนใจกู เอิ้ก! ไม่ต้องมาสนใจผู้ชายเลวๆ อย่างกู”
“ถ้ามึงรู้ตัวว่ามึงเลว มึงก็หยุดสิ เผื่อว่ามึงจะเป็นคนดีขึ้นมาบ้าง” คราวนี้เป็นเสียงของหมอก
“กูก็เป็นของกูแบบนี้แหละ ต่อไปนี้นะ กูจะเลวให้มากกว่านี้อีก พวกมึงคอยดู”
“กูละเบื่อที่จะพูดกับมึงฉิบหายเลย” หมอกบ่นออกมา
“พวกมึงกลับห้องไปเถอะ กูจะนอนละ กูเมาไม่ไหว”
“เออ พวกกูกลับละ และต่อไปนี้พวกกูจะไม่ไปแบกมึงกลับมาอีก มึงอยากจะไปเมาหัวราน้ำที่ไหนก็แล้วแต่มึงเลย” คราวนี้เป็นเสียงของเมฆ
“เออ”
หลังจากนั้นเมฆกับหมอกก็เดินกลับห้องของตัวเอง ส่วนธามก็หลับไปแล้วเพราะความเมา
- ผู้เขียน
