@20.00น.
'แม่จ๊ะ'
"หือ" คนที่ใกล้หลับได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองขยับคิ้ว นิ่งฟังว่าหูเพี้ยนหรืออะไรดี ผีหรือผัวจะได้ทำตัวถูก เป็นผีกูจะคลุมโปง ถ้าเป็นผัวกูจะเปิดผ้าซิ่นให้ดู แต่ผัวกูตายไปแล้วนี่ ว๊า..ไม่มีผล
'แม่เปิดประตูให้ดาหวันหน่อยจ้ะ'
อ้าวไม่ใช่ผี ลูกสาวตัวดีของกูนี่หว่า ว่าแต่มีอะไร
ยายจันทร์ลุกเดินไปเปิดไฟในห้องแล้วเปิดประตูออก ขมวดคิ้วเมื่อมองลงในมือของอีกฝ่าย มีหมอนหนึ่งใบกับผ้าห่มผืนบาง หอบมาทำอะไร
"คืนนี้ดาหวันขอนอนด้วยได้ไหมจ๊ะ"
"ทำไม แล้วมึงไม่นอนห้องตัวเอง?" ตั้งแต่โตเป็นสาวเธอก็ให้ลูกนอนแยกห้อง ผ่านมาแล้วเกือบสิบปี วันนี้กลับมาขอนอนกับแม่เพราะอะไร
"เมื่อเช้าดาหวันฟังเดอะโกสแล้วกลัวจ้ะ"
"อะไรไอ้โกสๆ ของมึง"
"รายการผีจ้ะ"
"โวะ มึงกลัวแต่ก็ฟัง รู้ว่ามันทำให้นอนไม่หลับแต่ก็ยัง.."
"แม่ ขอนอนด้วยคืนเดียวทำเป็นบ่น"
"อีนี่ เอ่อๆ อยากนอนก็เข้ามานอน" ปกติดาหวันมันไม่เถียง
