@บ้านพักธีรดนย์
"โอ๊ย!" ร่างเล็กถูกทิ้งลงบนเตียงนอนจากท่าอุ้มห้อยหัวเมื่อกี้ ทำดาหวันเจ็บระบมไปทั่วทั้งแผ่นหลัง ไม่แค่นั้นเขายังตามมาขึ้นคร่อมให้เธอขยับไปไหนไม่ได้
"คุณปลัดปล่อยนะ! มาทำแบบนี้กับดาหวันทำไม!"
"ฉันเป็นผัวเธอจะทำอะไรกับเธอก็ได้ ไอ้นั่นต่างหากที่ไม่ใช่ผัว เธอยังกล้าให้มันกอด!"
".." ดาหวันประมวลผลตามที่เขาพูด คุณปลัดเห็น? แต่มันก็ไม่เกี่ยวกับเขาไหมหากเธอจะไปให้ใครกอดจริงๆ
"เกี่ยวอะไรกับคุณอื่นด้วยจ๊ะ ตัวก็ตัวของดาหวัน จะให้ใครกอดก็เรื่องของดาหวันไหม"
"คิดดีแล้วใช่ไหมที่พูดออกมา ทำไมถึงได้ท้าทายฉันขนาดนี้ฮะ! ที่โดนไปคราวก่อนไม่จำ" บีบคางเรียวจนมันแทบแหลก เขาภาวนาให้เป็นแค่เรื่องบังเอิญหรือคนรู้จักเธอ แต่เจ้าตัวยอมรับมาแบบนี้แล้ว ดาหวันเต็มใจให้มันกอดจริงๆ
"ดาหวันเจ็บปล่อยนะ! อย่ามาทำแบบนี้กับดาหวัน!"
"ไปนอนกับมันมาแล้วเหรอถึงได้หวงตัวกับฉันขนาดนี้"
"ดาหวันไม่ได้ไปนอนกับเ
