ฝนโปรยปรายลงบนกระจกรถคันหรูของบอม หนุ่มสาวในชุดนิสิตยังนั่งอยู่ในรถ ความสัมพันธ์ของบอมกับนิดากำลังจะจบลง บอมตัดสินใจปล่อยนิดาไปทั้งที่ฝืนใจตัวเอง นิดาเลือกแล้วว่าจะไปคบกับอาติณ
บอมเข้าใจที่แปลว่าไม่เข้าใจ
บอมปล่อยนิดาไปทั้งที่ยังรักเหลือเกิน
“นิดาคิดดีแล้วใช่มั้ย ไม่เปลี่ยนใจแน่นะ”
“ค่ะพี่บอม” นิดาตอบ รู้สึกสงสารบอมจนน้ำตาซึม
การจบความสัมพันธ์หนึ่งเพื่อเริ่มต้นอีกความสัมพันธ์หนึ่งคือความกล้าหาญอย่างมากในการเริ่มต้นใหม่ ต้องมีคนเจ็บปวด ต้องมีคนเสียใจ ต้องมีคนสูญเสีย ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งที่เจ็บมากกว่า
“พี่อยู่ได้แหละ ไม่ต้องห่วง”บอมฝืนยิ้ม เข้าใจว่าทุกการเลิกรามันไม่ง่าย แต่บอมไม่ได้เตรียมใจกับความรู้สึกที่เจ็บจุกจนหายใจไม่ออก
“ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกอย่างนะคะ”
“ไม่แน่นะ ถ้าอีกสิบปีพี่อายุเท่าอาติณ อาจกลับมาจีบนิดาใหม่ก็ได้”
นิดายิ้มให้บอมกับมุขแก้เก้อของอดีตแฟนหนุ่ม นิดาตัดสินใจ
