อดกลั้น
1055 คำ
ตอนที่ 9
อดกลั้น
“อยากให้ผมทำต่อมั้ยครับพี่ลิน?”
คำถามยั่วเย้าของ ชิน ทำเอาเธอแทบหอบหายใจกระเส่า นัยน์ตาคู่สวยมองเขาด้วยความปรือเชื่อมเปี่ยมด้วยความปราถนาจนไม่อาจซ่อนเร้น มุมปากหยักยกยิ้มเลื่อนกดจูบยังซอกคอระหงอ้อยอิ่งเนิ่นนาน
“ชิน”
เกวลิน ครางชื่อเขาเสียงกระเส่าเมื่อชินขบเม้มเนื้ออ่อน
“เหมือนพี่จะชอบนะครับ”
เจ้าเด็กโฮสต์ที่แสนร้ายกาจ..
“อื้อ..” ลำคอของเธอแห้งผากรู้สึกถึงความชุ่มชื้นระหว่างกึ่งกลางกายที่ผ่าวร้อน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอปลดปล่อยอารมณ์อย่างเปิดเปลือยกับผู้ชาย และยังเป็นเด็กโฮสต์ที่เธอจ้างมา
“เหมือนพี่จะหลงพี่จนโงหัวไม่ขึ้นซะแล้วครับ”
หน้าหล่อเหลาคลอเคลียแนบชิดยังเนินอกอิ่ม สูดดมกลิ่นหอมของเรือนกายสาวเข้าไปเต็มปอด กลิ่นน้ำมันผสานกับกลิ่นกายละมุนของเธอทำให้อารมณ์ของเขาเริ่มกระเจิดกระเจิง
“ปากหวานไม่หยุดเลย อื้อ..”
“บอกแล้วไงครับ ว่ากับพี่แค่คนเดียว”
นิ้วเรียวแข็งคลึงเคล้นหนักขึ้น จนร่างบางแอ่นโค้งทรวงอกอิ่มกระเพื่อมไหว ชินมองความสวยงามเย้ายวนนั้นเพียงครู่ก่อนจะก้มลงครอบครองยอดทรวงสีทับทิมดูดเลียเม้มจนเป็นไตแข็งชูชันในโพรงปาก ขณะที่นิ้วยังบดคลึงอย่างต่อเนื่อง
“อ๊ะ”
พลันเขาถอดถอนนิ้วออก และย่อเข่าลงกับพื้น จับสองขาเรียวงามเธอแยกออกจากกัน แล้วก้งลงแตะปลายลิ้นยังกลีบละมุนที่แยกแย้ม
“อื้อ...”
ร่างบางบิดร่านเมื่อลิ้นสากร้อนโลมเร้าตวัดบนติ่งเกสรอ่อนไหวแทรกซอนไปทั่วกลีบละมุน จนความเสียวซ่านแผ่สยิวไปทั่วร่าง “ชิน!”
เธอครางเสียงหวานดังลั่นห้อง เมื่อลิ้นสากร้อนดูดดุน สองมือหนาตรึงสะโพกเธอไว้ไม่ให้ขยับหนี หัวใจของเธอเต้นรัวเร็วด้วยแรงปราถนา ปลายเท้ายกลอยหดเกร็ง
“พะ..พอแล้ว ชิน”
หญิงสาวเอ่ยเสียงเว้าวอนเหมือนใจจะขาดเสียให้ได้
“เสร็จกับปากผมก่อนซิครับพี่ลิน”
ชินบดเคล้าริมผีปากยังกลีบบอบบางอย่างดูดดื่ม ตวัดเลียหยาดน้ำหวานดั่งหิวโหย จับสองขาเรียวพาดกับบ่ากว้างของตน สอดลิ้นสากร้อนยังทุกซอกมุมผ่านช่องทางรักที่ฉ่ำชื้น
“อ๊ายยย”
ร่างบางสั่นระริก ปากโพรงนุ่มตอดรัดเรียวลิ้นสากอย่างกระตือรือร้นก่อนจะกระตุกเกร็งและปลดปล่อยน้ำหวานฉ่ำหวานออกมา “อื้อ..”
“หายปวดหัวแล้วใช่มั้ยครับ”
เขาไล้เลียหยาดน้ำหวานตามโคนขาอ่อนเธอ แล้วเงยหน้ายิ้มที่มุมปาก พลันสองแก้มของเกวลินก็ผ่าวร้อนขึ้นอีกครั้ง เมื่อร่างหนาของเขาลุกขึ้นและวางแขนคร่อมเธอไว้
“หายแล้ว”
เธอเบี่ยงหลบสายตาคมเข้มที่มองอย่างลุ่มลึก ความกระดากอายเริ่มกลับมาอีกครั้ง ชินไม่เอ่ยอะไรต่อร่างหนาเหยียดกายลุกขึ้น ก่อนจะช้อนร่างเธออุ้มขึ้นในวงแขน
“ชินจะทำอะไร?”
“อุ้มพี่ไปนอนไงครับ ดึกมากแล้วนอนได้แล้ว”
“ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ? พี่เดินไปเองก็ได้”
แม้จะเอ่ยต้านทานอย่างไง แต่ไม่นานเขาก็วางร่างบางเธอยังเตียงนอนใหญ่กลางน้อง ก่อนจะดึงผ้าห่มนวมขึ้นมาห่มให้จนถึงหน้าอก
จะบริการดีไปถึงไหนกัน?
“พี่ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าเลย”
เธอพยายามดันกายลุกขึ้น ด้วยไม่ชินกับการนอนด้วยร่างเปลือยเปล่าเช่น ทว่ามือหนากลับดันกายเธอให้นอนราบลงเช่นเดิม
“ห่มผ้าก็พอแล้วครับ การนอนหลับเปลือยเปล่าภายในผ้าห่มนวมจะช่วยให้เลือดลมไหลเวียนดีขึ้น ผมห่มผ้าให้แล้วนิ”
เขาก้มลงกระซิบก่อนจะกดจูบยังหน้าผากมนอย่างอ่อนโยน หัวใจเกวลินสั่นระริก
“ชิน”
“ครับ”
“พี่รู้สึกว่าชินบริการพี่ดีเกินไป”
เธอเริ่มกลัวใจตัวเองที่หลงไหลได้เคลิ้มจนเหมือนตัวเองเป็นคนสำคัญของเจ้าเด็กโฮสต์รูปหล่อคนนี้ พาลเริ่มจะคิดไปไกลว่าอีกฝ่ายรู้สึกพิเศษกับเธอมากกว่าลูกค้าเสียแล้ว
“ไม่ดีเหรอครับ”
“ดี ..ดีมากจนเหมือนไม่ใช่ความจริง”
เหมือนเธอกำลังหลุดมาอยู่ในโลกแห่งความฝัน ดั่งตัวเองเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยๆที่งดงามและกำลังวิ่งอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์สวยงาม โดยมีเจ้าชายรูปหล่ออยู่เคียงข้าง
ตื่น! เกวลิน ..นี่คือการบริการเท่านั้น
“นี่คือความจริงครับพี่ลิน ผมกำลังดูแลและใส่ใจพี่อยู่ ผมอยากให้พี่ผ่อนคลายและมีความสุข”
ชินกระซิบอยู่ข้างใบหูเล็กเบาๆ มือหนาลูบศรีษะที่มีเรือนผมสลวยของเธออย่างอ่อนโยน เปลือกตาคู่สวยของเธอค่อยๆปิดลงอย่างเหนื่อยอ่อน
“อืม..มันดึกแล้วชินเองก็กลับได้แล้วนะ”
“ผมจะกลับเมื่อพี่หลับแล้ว ..หลับซะนะครับ”
น้ำเสียงเขานุ่มทุ้มต่ำแสนอ่อนโยน จนเกวลินรู้สึกราวกับว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงที่โดนขับกล่อมด้วยเสียงไพเราะแสนอบอุ่น จนร่างกายที่เหมือนล้าก่อนหน้า เริ่มจะสงบลง
“อือ...”
แม้จะรู้ว่านี่เป็นเพียงเรื่องมายา แต่อย่างน้อยในช่วงวันที่แสนวุ่นวายจากสารพัดเรื่องนี้ หญิงสาวก็อยากจะหลับพักผ่อนให้เต็มอิ่มสักคืน จากที่นอนผวามาหลายวัน
ถึงจะไม่ใช่ความจริง แต่มันก็เยียวยาเธอได้พอควร
“หลับฝันดีนะครับ ..คนดีของผม”
ไม่นานหน้าสวยก็หลับตาพริ้มและเข้าสู่ห้วงนิทรา ชินก้มลงจูบหน้าผากมนอีกครั้ง ก่อนจะเหยียดกายลุกขึ้น แล้วยืนมองร่างบางนั้นดั่งต้องการจารึกไว้ในทุกโสตประสาทของตัวเอง
“คุณมันร้ายนัก ..เกวลิน”
สันกรามของเขาบดเข้าหากันแน่นจนเป็นสันนูนเด่น เมื่อก้มมองกึ่งกลางกายของตัวเองที่ท่อนลำเอ็นแข็งร้อนจนชี้โด่ประท้วงจนเขาแทบจะคลั่งตายเสียให้ได้
...เธอคงไม่รู้ว่าเขาอดทนอดกลั้น และข่มใจมากแค่ไหน
****************
- ผู้เขียน
