หวง
1215 คำ
ตอนที่ 10
หวง
ปึก!!
“ผมอยากจะมาตกลงกับคุณ”
เสียงเข้มตรงหน้า ทำให้หน้าสวยของ เกวลิน ละสายตาจากหน้าจอแม็คบุ๊คเพียงครู่ ก่อนจะหรี่ตามองร่างของ สุรเชษฐ์ ชายผู้ที่กำลังจะเป็นอดีตสามีในไม่ช้า
“ถ้าเรื่องหย่าฉันเซ็นต์แล้วและให้เลขาเตรียมเอกสารส่งไปให้คุณเรียบร้อยแล้ว แค่คุณลงชื่อทุกอย่างก็จบ” รองประธานสาวกริลล่าเอ่ยเสียงราบเรียบ ก่อนจะใส่ใจงานตรงหน้าต่อ
“ทำไมคุณยอมหย่าง่ายจังลิน?”
สุรเชษฐ์ย่อกายลงนั่ง นิ้วเรียวแข็งเคาะบนโต๊ะอย่างยั่วยุ แม้คำบอกเมื่อวันก่อนจะเป็นแบบนั้น แต่ลึกๆแล้วเขาก็ยังมองว่ากริลล่าเอสเตท เป็นธุรกิจที่น่าสนใจที่เขายังอยากจะได้อยู่ และคาดว่าภรรยาในนามของตัวเองน่าจะยื้อเยื้ออย่างที่สุดเพื่อหน้าตาและชื่อเสียงเหมือนที่ผ่านมา
ใยตอนนี้เธอกลับเฉยชาและมองเขาราวกับกับอากาศธาตุ
“ก็ไม่ง่ายนะเชษฐ์ เพราะคุณเองก็ยังไม่เซ็นต์”
“ผมยังไม่อยากเซ็นต์”
สุรเชษฐ์ แค่นเสียงเล็กน้อย มองหน้าผุดผาดของหญิงสาวตรงหน้าอย่างครุ่นคิด ด้วยประหลาดใจ ที่ทำไมตอนนี้เธอดูสวยวันสวยคืน มีหน้ามีนวลใบหน้าอิ่มเอิบดูไม่อมเศร้าเหมือนดั่งที่ผ่านมาเลยสักนิด
“คุณมีคนอื่นใช่มั้ยลิน?”
ประโยคนั้นทำให้ เกวลิน เงยหน้าขึ้นมอง พร้อมขมวดคิ้วเรียวสวยขึ้นเล็กน้อย
“พูดถึงตัวเองอยู่ใช่มั้ยเชษฐ์ คุณกับผู้หญิงคนนั้นคั่วกันออกหน้าขนาดนั้น ยังกล้ามาถามประโยคนี้กับฉันอีกเหรอ?”
แววตาของเธอเข้มขึ้นอย่างดุดัน
“ผมก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานก่อนจะแต่งงานกับคุณด้วยซ้ำ ..แต่คุณไม่ใช่แบบนี้?”
“แล้วยังไง?”
ไอ้เลว! อยากจะด่าแรงๆมากกว่านี้ แต่เธออยากจะเก็บพลังงานไว้ไปคิดเรื่องอื่นให้สร้างสรรค์เสียมากกว่า
“ผมจะยังไม่เซ็นต์หย่า”
“เชษฐ์!!”
เกวลินผุดขึ้นยืน หน้าสวยจัดฉายแววโกรธขึ้งอย่างเห็นได้ชัดเมื่อได้ยินคำตอบของสามี “อะไรของคุณกันแน่! ในเมื่อสัญญาระหว่างเราไม่เป็นไปตามนั้น และที่ผ่านมาคุณก็อยากจะหย่าเพื่อต้องการจะเปิดตัวกับผู้หญิงของคุณจนเนื้อเต้นอยู่แล้ว”
“นั่นมันตอนนั้น”
สุรเชษฐ์ เหยียดกายลุกขึ้นจนใบหน้าอยู่ในระดับเดียวกับเธอ คิ้วหนาบนใบหน้าเข้มขมวดเข้าหากัน
“ผมรู้สึกว่าตอนนี้กริลล่าน่าสนใจ ...รวมทั้งคุณด้วย”
ไอ้คนสัปปรับ....
.
.
“เชิญครับคุณลิน”
เสียงใสของพนักงานต้อนรับแอดร็อคดังขึ้น ทันทีที่รถจอดสนิท และประตูแบนทีย์คันหรูเปิดกว้างออก ก่อนที่ร่างระหงของ เกวลิน จะก้าวลงและยื่นกุญแจรถให้
“วันนี้น้องชินติดงานด้านนอกไม่เข้าที่นี่นะครับพี่ลิน”
เด็กหนุ่มหน้าใสรีบรายงาน และหญิงสาวก็พยักหน้ารับทราบด้วยทราบอยู่ก่อนแล้วที่เห็นไลน์ของ ชิน แจ้งว่าเขามีงานด้านนอกอาจไม่เข้าแอ็ดร็อควันนี้ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาของเธอ เพราะใจจริงหญิงสาวก็อยากให้เขามีเวลาไปทำงานอื่นที่ไม่ใช่มาคอยต้อนรับและเทคแคร์แต่เธอคนเดียว
“ไม่เป็นไรจ้ะ ตอนแรกไม่ได้คิดว่าจะมาวันนี้ แต่วันนี้อยากจะนั่งดื่มผ่อนคลายสักหน่อย”
เธอบอกอย่างไม่จริงจังนัก และเดินตามเด็กหนุ่มอย่างว่าง่าย อาจเพราะหลายวันที่ผ่านมาเธอเริ่มเสพติดกับการผ่อนคลายของที่นี่ ทำให้รู้สึกว่าเวลามีปัญหากลัดกลุ้มแวะมาแอดร็อคก่อนแล้วค่อยกลับไปนอนน่าจะหลับได้ดีกว่า
“งั้นเชิญด้านในครับพี่ลิน”
“จ้ะ”
“ผมชื่อแบ้งค์นะครับพี่ คืนนี้ให้ผมดูแลพี่ลินแทนก็ได้ครับ” หนุ่มหน้าใสหันมาบอกเมื่อพาเธอมายังโต๊ะแล้ว ไม่นานนักถังไวน์ที่มีขวดไวน์แดงแช่เย็นก็ยกมาพร้อมแก้วทรงสูง “เห็นว่าพี่ลินชอบไวน์แดง ผมสั่ง Montes alpha ให้นะครับ”
แก้วไวน์แดงถูกยื่นให้ตรงหน้าอย่างเอาใจ และเธอก็รับมาจิบ หนุ่มหล่อแบงค์ขยับเข้ามาใกล้ และคอยกดนวดให้อย่างเอาใจ ทว่าคิ้วเรียวสวยของเกวลินกลับย่นเข้าหากันเล็กน้อย
ด้วยเป็นสัมผัสที่เธอไม่คุ้นชินเท่าใด
“เจ็บเหรอครับพี่?”
แบงค์ถามหน้าเจื่อนเล็กน้อย เมื่อเห็นลูกค้าสาวคนสวยขยับตัวออกห่าง ด้วยความจริงแล้วหญิงสาวคนนี้เป็นลูกค้าสำคัญและทางพี่ติซ่าผู้จัดการร้านแจ้งว่าต้องดูแลให้เป็นอย่างดีมากๆ
“เปล่าหรอกจ้ะแบงค์”
หญิงสาวยิ้มหวานกลับ ยกแก้วไวน์ขึ้นจรดปากและจิบช้าๆอย่างใจเย็น ก่อนจะเอนหลังพิงยังพนักเบาะนุ่มทอดสายตามองยังเวทีที่เริ่มมีการบรรเลงด้วยนักร้องหน้าใส นั่นทำให้เธอมุ่งจุดสนใจไปยังเวทีด้านบนแทน
“ถอดเสื้อคลุมออกมั้ยครับพี่ลินจะได้สบายตัว”
หนุ่มแบงค์เอ่ยบอก นั่นทำให้เธอเอี้ยวตัวเล็กน้อย ด้วยเมื่อสักครู่ลืมถอดไว้ที่รถ ทำให้ต้องใส่สูทเข้ามาด้านใน “ดีเหมือนกัน”
“ผมช่วยนะครับ”
แบงค์อาสาอย่างกระตือรือร้น ด้วยการปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ดแล้วโน้มตัวถอดสูทจากร่างสวยของลูกค้าสาว นั่นทำให้เขาแทบจะชิดลำตัวกับหญิงสาวบนโซฟาตัวนุ่ม
“อืม ขอบใจมากเลย”
ทว่ามือหนาของใครคนหนึ่งกลับดึงร่างของแบงค์ออก อย่างแรงจนเซถลาเล็กน้อย นั่นทำให้หนุ่มหน้าใสตระหนกเล็กน้อย และเมื่อเกวลินเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงโปร่งที่ยืนหน้าบึ้งตึงตรงหน้าเธอจึงประหลาดใจยิ่งกว่าเดิม
“ชิน!”
“ครับ”
เขาตอบสั้นๆด้วยสีหน้าอึมครึม
“เห็นติซ่าบอกว่าวันนี้ชินมีงานข้างนอกไม่เข้าแอดร็อควันนี้ไม่ใช่เหรอแล้วทำไมวันนี้มาได้ อะ..”
เอวคอดของเธอถูกกระชากมาเบียดชิดเมื่อร่างหนาของชินนั่งลง ก่อนจะโบกมือให้แบงค์เดินออกไป ซึ่งเกวลินก็ไม่เข้าใจเท่าใดว่าทำไมเขาต้องทำท่าทางไม่พอใจเธอขนาดนี้
“ใช่ผมมีงาน และเห็นพี่บอกว่าวันนี้จะไม่เข้า แต่พี่ติซ่าโทรบอกว่าพี่ยืนยันจะเข้ามาที่นี่ให้ได้โดยให้เด็กเอ็นคนไหนก็ได้ดูแล ผมเลยรีบจัดการงานให้เสร็จแล้วรีบเข้ามา”
เสียงของชินเข้มขึ้น หน้าหล่อเหลานั้นเปี่ยมด้วยความโมโหอย่างที่สุด จนหญิงสาวต้องขมวดคิ้วอีกครั้ง
“แล้วจะรีบเข้ามาทำไมกัน พี่ก็บอกแล้วว่าใครดูแลพี่ก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นชินเสียหน่อย อ๊ะ...”
มือหนาขยำสะโพกเธอแรงขึ้น และรั้งร่างระหงให้มาเบียดชิด จนใบหน้าของเธอเกยอยู่บนอกของเขา นิ้วเรียวแข็งเชยคางมนของเธอขึ้นมาสบตา
“ใครก็ไม่ได้ทั้งนั้นครับ ผมไม่อนุญาตให้ใครมาเป็นเด็กพี่”
************
- ผู้เขียน
