ลูกค้าคนสำคัญ
1020 คำ
ตอนที่ 11
ลูกค้าคนสำคัญ
“ใครก็ไม่ได้ทั้งนั้นครับ ผมไม่อนุญาตให้ใครมาเป็นเด็กพี่”
“อื้อ...”
ก่อนจะเอ่ยอะไรต่อ หน้าหล่อเหลาของชิน ก็โน้มลงใกล้และประกบจูบเรียวปากอิ่มของเธออย่างหนักหน่วง ลิ้นสากแทรกเข้าเกี่ยวลิ้นเล็กและดูดดึงอย่างอุกอาจ มือหนาไล่บีบคลำเต้าทรวงอิ่มที่ล้นทะลักในเสื้อครอปรัดรูป
จูบของชินเร่าร้อนรุกเร้า จนเธอเหมือนจะขาดอากาศ
เนิ่นนานเขาถึงถอนริมผีปากออก
“อย่าทำแบบนี้อีก ไม่งั้นเป็นเรื่องแน่”
สายตาเขาคาดโทษเมื่อถอดถอนริมผีปากออก “ถ้าจะมาจริงๆให้โทรหาผมก่อน ห้ามมารับเด็กเอ็นเองโดยผมไม่รู้เรื่อง”
“แต่พี่บอกติซ่าแล้ว”
เกวลินเอ่ยเสียงอ่อย ด้วยติซ่าเป็นผู้จัดการร้านและเป็นหัวหน้าเขา การบอกติซ่านั่นก็คือบอกเขาแล้วนี่นา ทำไมเด็กเอ็นคนนี้ถึงได้ต้องไม่พอใจเธอขนาดนี้กัน
“อย่าดื้อซิครับพี่ลิน บอกแล้วไงผมหวงพี่มาก”
หน้าหล่อเหลาอึมครึมขึ้นในระดับสิบ
“ไม่เอาน่าชิน ไม่ต้องแสดงบทเด็กเอ็นจริงจังขนาดนี้ก็ได้ พี่ไม่ได้ซีเรียสเรื่องชินจะไปรับงานนอกหรือรับลูกค้าสาวๆคนอื่นเลยนะ ชินใช้ชีวิตปกติได้เลยไม่ต้องพะวงกับพี่”
เธอพยายามดันตัวเขาออกห่าง แต่เหมือนจะไม่เป็นผล
“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ได้รับงานอื่น ผมดูแลพี่คนเดียวทำไมไม่เชื่อกันบ้าง”
เกวลินมองตาเขาปริบๆอย่างไม่เข้าใจ
“ชิน”
“ครับ”
“อย่าทำเหมือนเราเป็นแฟนกันจริงๆซิ”
เธอปรามเสียงเข้ม เพื่อดึงสติเขาและสติตัวเองด้วย เมื่อเห็นกริยาที่แสดงออกอย่างมากมาย จนใจเธอเริ่มจะหวั่นไหวพาลคิดไปว่าเขาอาจจะ หวง เธอขึ้นมาจริงๆ
ไม่ใช่หรอกน่า! เด็กโฮสต์พวกนี้แสดงเก่งจะตาย
“พี่อยากเป็นจริงๆไหมละครับ”
ชินถามกลับด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนหญิงสาวต้องผ่อนลมหายใจและหัวเราะออกมา
“อย่าพูดตลก”
“ผมไม่ได้ตลกเสียหน่อย พี่ดูหน้าผมซิว่าจริงจังแค่ไหน มองตาผมมองให้ชัดๆเลย”
เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ จนปลายจมูกโด่งชนกับปลายจมูกเรียวเชิดของเธอ ลมหายใจผ่าวร้อนรดรวยรินอยู่ไม่ห่าง พลันสีหน้าของเกวลินก็ผ่าวร้อนขึ้นมาอีกครั้ง
“.....”
เธออึ้งไปเพียงครู่ ก่อนจะเบี่ยงหน้าหลบ
“จะหลบผมทำไมละครับ หรือพี่ไม่กล้ายอมรับความจริงว่าพี่เองก็เริ่มจะชอบผมแล้วเหมือนกัน”
ไอ้เด็กบ้านี่!! พูดอะไรออกมา
“ชอบบ้าอะไร เพิ่งจะเจอกันไม่กี่ครั้ง”
สองแก้มของเธอแดงก่ำขึ้นมาโดยอัตโนมัติ นั่นทำให้มุมปากของชินยกยิ้มเล็กน้อย
“ไม่เห็นเกี่ยวเลยครับ ผมเองยังชอบพี่เลยชอบมากซะด้วย”
เขาพูดว่า ชอบ อย่างหน้าตาเฉย จนเกวลินต้องแอบค้อนอยู่ในใจ ...คงจะพูดไปเรื่อยจนชินปาก
“พูดว่าชอบง่ายแบบนี้ สมแล้วที่เป็นเด็กโฮสต์”
“ผมไม่เคยพูดแบบนี้กับใครสักหน่อย”
ชินยักไหล่เล็กน้อย ยกร่างบางให้ขึ้นมานั่งบนตักของตัวเองอย่างถือวิสาละ โดยไม่สนใจว่าหญิงสาวจะขัดขืนอย่างไง
“ชิน นี่ในร้านนะ”
“ไม่เห็นเป็นไรเลยครับ ไม่มีใครสนใจเราหรอก” ใครจะกล้าหือละ ..เดี๋ยวไล่ออกให้หมดเลย “หรือถ้าพี่อายจะไปห้องวีไอพีข้างบนก็ได้นะครับ”
กระนั้นเขาก็เอ่ยเสียงอ่อนอย่างเอาใจ
“ไม่ละ พี่แค่จะแวะมาดื่มนิดหน่อยก็จะกลับละ”
“ผมเพิ่งมาจะกลับได้ยังไง ผมยังไม่หายหงุดหงิดพี่เลย”
แม้จะพูดไปแบบนั้น ทว่าเมื่อร่างนุ่มนิ่มเบียดชิด น้ำเสียงและสีหน้าของ ชิน ก็อ่อนโอนลงอย่างเห็นได้ชัด นิ้วเรียวแข็งไล้ยังผมสลวยดำขลับพันเล่นอย่างเพลิดเพลินแล้วทัดยังใบหูให้เธอ
“ถ้าหงุดหงิดมากพี่จะกลับละ”
“ผมขอโทษครับ”
สุดท้ายเป็นเขาเองที่ต้องใจอ่อน “ผมแค่หวงพี่มากไปหน่อย ไม่อยากให้ใครมาแตะต้องตัวพี่นอกจากผม ..แค่เห็นผมก็ใจจะขาดแล้ว”
น้ำเสียงของเขาออดอ้อน จนน่าจะมอบตุ๊กตาทองให้
“วันนี้พี่เครียดจริงๆ เลยไม่ทันได้บอก”
หญิงสาวผ่อนลมหายใจออกมา ก่อนจะซบหน้าลงกับอกกำยำของชิน สูดดมกลิ่นหอมสะอาดจากเรือนกาย ที่เธอรู้สึกผ่อนคลายทุกครั้งยามได้สัมผัส
“เรื่องผัวพี่นะเหรอครับ?”
คำถามห่ามๆตรงๆนั้นทำให้เกวลินยิ้มออกมา และพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะถอนลมหายใจอีกครั้ง
“มันไม่ง่ายอย่างที่คิด นอกจากเขาจะผิดสัญญาเรื่องการเพิ่มทุน ถึงเวลาจริงๆกลับไม่ยอมหย่าง่ายๆเสียอีก ...และอีกไม่กี่วันจะมีงานประมูลที่ดินคลองห้า กริลล่าคงต้องถอนตัวซะแล้ว"
เธอพูดเบาๆคล้ายไม่คิดว่าเขาจะสนใจอะไรมากมาย เพราะคิดว่าถึงอย่างไรเขาเองก็คงช่วยอะไรเธอไม่ได้อยู่แล้ว
“ไม่ต้องถอนตัวหรอกครับ”
ชินบอกเสียงราบเรียบ มือหนาลูบเรือนผมสลวยอย่างอ่อนโยน นั่นทำให้เกวลินหัวเราะในลำคอ “ไม่ถอนตัวจะให้ทำไง ถึงประมูลชนะจะเอาเงินทุนที่ไหนไปจ่าย”
มือหนาเชยคางมนของเธอให้ขึ้นมาสบตา
“ไม่ต้องถอนตัวครับเชื่อผม”
“......”
“ส่วนเรื่องหย่านั้นขึ้นอยู่กับพี่ครับ แค่เพียงพี่อยากจะหย่า ...ทุกอย่างจะไม่มีปัญหาอะไรเลย” ชินเอ่ยเสียงเข้มหนักแน่น ดวงตาคู่สีนิลเข้มมองเธออย่างล้ำลึก
“ชิน”
...นี่เธอกำลังฟังนิทานหลอกเด็กเรื่อง ผู้วิเศษ ของเด็กโฮสต์แอดร็อคอยู่ใช่ไหม?
*************
- ผู้เขียน
