รังดอกไม้าเฟีย
โคลินไม่ยอมตอบคำถามอะไรคาเทียร์หลังจากงานเดินแบบเสร็จ เขายื่นข้อเสนอให้เธอตามตนมาที่บ้านเพื่อที่จะได้ตอบคำถามทุกอย่างที่เธอต้องการที่จะรู้ทั้งหมด
"ตกลงจะบอกฉันได้หรือยังว่านี่มันเรื่องอะไรกัน?" คาเทียร์ถามเสียงหงุดหงิดระหว่างที่รถวิ่งเข้ามาจอดบริเวณหน้าคฤหาสน์หลังงาม โคลินก้าวลงจากรถและประคองร่างบางให้ลงรถตามตนมา หญิงสาวจ้องมองใบหน้าหล่อคมคายด้วยสีหน้าบึ้งตึงเพราะเขากำลังกวนประสาทเธออย่างเห็นได้ชัด
"ขึ้นไปบนห้องแล้วเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง"
"ไม่เอา! ฉันจะฟังตรงนี้"
"ได้!" โคลินขยับมือทั้งสองข้างขึ้นมาประคองใบหน้าสวยคมไว้ จากนั้นเขาจึงบดจูบริมฝีปากอวบอิ่มอย่างหนักหน่วง วงแขนกำยำขยับลงมากอดรัดเอวบางไว้แน่น
"อื้ม!" โคลินจำใจต้องถอนจูบออกมาเพราะถูกมือเรียวดันแผงอกแกร่งออก
"ก็ได้! ขึ้นไปบนห้องก็ได้" เธอสะบัดหน้าและเดินเข้าไปในบ้านด้วยความรู้สึกเขินอายที่ถูกจูบต่อหน้าบอดี้การ์ด
