" รับน้อง "
691 คำ
"...คุณพ่อ คุณแม่คะ อย่าทิ้งพาย .. พายคิดถึงพ่อกับแม่ พาพายไปด้วยนะคะ!!!
' กรี๊ด..ดดดด ' (เสียงหอบหายใจหนัก)
พาย...พาย...ตื่นๆ ..พาย..ตื่น..เสียงของมุก เพื่อนสนิทฉัน เมื่อฉันลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นมุกดาเขย่าตัวฉันอยู่
"ฝันร้ายอีกแล้วเหรอพาย"
"อืม...เราฝันถึงพ่อกับแม่อีกแล้ว ฉันทำหน้าเหมือนกำลังจะร้องไห้"
" ไม่เป็นไรนะ ...เราอยู่เป็นเพื่อนพายแล้ว ไม่ต้องกลัว ไปอาบน้ำ ได้แล้ว วันนี้ไปเรียนวันแรก เดี๋ยวเข้าสายนะ มีกิจกรรมรับน้องด้วย ฉันได้ยินมาว่าคณะบริหารกับวิศวะรับน้องร่วมกัน พี่ฉันเคยบอกว่าคณะวิศวะรับน้องโหดมาก ถ้าเข้ากิจกรรมสายต้องโดนทำโทษหนักเลยนะ"
"โอเค..รู้แล้วน่า...
หลังจากนั้นฉันก็ทำการอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว และรีบมาเรียกแท็กซี่หน้าหอพัก วันนี้ไม่ได้ขึ้นรถเมย์ เพราะว่ามันสายมากแล้ว ยัยมุกดาเลยบอกว่าให้ไปแท็กซี่จะเร็วกว่า หากไปสายกลัวว่าจะโดนทำโทษ..
@ขอแนะนำตัวนะคะ
"ฉันชื่อ พระพาย รมิตรา รัชพลกุล กำลังเรียนอยู่ชั้นปีที่ 1 มหาลัย M มีเพื่อนสนิทชื่อมุกดา เรารู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมต้น ฉันเป็นเด็กกำพร้า พ่อกับแม่ฉันท่านเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ ตอนฉันอายุได้ 12 ขวบ จากนั้นฉันก็อาศัยอยู่กับคุณป้าพี่สาวของพ่อ จนอายุได้ 17 คุณป้าฉันก็แต่งงานกับชาวต่างชาติและย้ายไปอยู่ที่อิตาลี ตอนแรกท่านชวนฉันไปอยู่ด้วย แต่ฉันปฏิเสธท่านไป ฉันบอกว่าฉันอยากอยู่เมืองไทย จะได้อยู่ใกล้กับคุณพ่อคุณแม่ วันหยุดจะได้ไปทำบุญให้ท่าน คุณป้าก็ตามใจฉัน แต่ท่านก็ยังส่งเงินมาให้ฉันเป็นค่าเทอม ค่ากิน ค่าหอพักทุกเดือน ฉันที่เกรงใจท่าน จึงหางานพาร์ทไทม์ทำในช่วงเวลาหลังเลิกเรียน ฉันทำงานเป็นพนักงานขายกาแฟที่ร้านคาแฟ่กาแฟ แถวหน้ามหาลัย อีกอย่างที่ทำงานก็อยู่ไม่ไกลจากหอพักมาก นั่งรถเมย์ไปแปปเดียวก็ถึง"
@มหาลัย M
" ฉันกับมุกดา รีบวิ่งสุดชีวิต วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก…ทำให้การจราจรติดขัด..รถติดมาก... กว่าจะถึงก็ปาเข้าไปเกือบแปดโมงแล้ว ซึ่งพี่ๆ แจ้งว่านัดรวมที่ลานคณะวิศวะเวลา 08.00 น. เมื่อมาถึงลานคณะวิศวะ..มุกดารีบวิ่งแล้วลงไปนั่งต่อแถวนักศึกษาคนอื่นทันที ส่วนฉันที่กำลังจะนั่ง ก็มีรุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่ง ร้องตะโกนออกมาเสียงดัง จนฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมองต้นเสียงนั้น..
"น้องผู้หญิงที่มาสาย..ออกมาข้างหน้าครับ..
"ฉันมองหันซ้าย หันขวา ก็ไม่มีใคร มีแต่ฉันคนเดียวที่ยังยืนอยู่แถวหลัง และดูเหมือนว่าฉันจะมาสายแค่คนเดียว ฉันเลยเดินออกไปหน้าแถวตามคำสั่งของรุ่นพี่คนนั้น
" ทำไมถึงมาสายครับ
" ฉัน...เออ..คือ
" พี่ถามให้ตอบ..ไม่ใช่หลบหน้า.” เขาตะโกนออกมาเสียงดัง จนฉันสะดุ้งตกใจกลัว หน้าตาที่โหด บึ้งตึง ไม่มีรอยยิ้มปรากฏอยู่แม้แต่น้อย สายตาจ้องอย่างกับจะฉีกเนื้อฉันออกมาเป็นชิ้นๆ น่ากลัวซะมัด
" ตื่นสายค่ะ... ฉันตอบกลับไปโดยเร็ว
"รู้ใช่ไหมครับว่าคนมาสายต้องโดนลงโทษ
"ทราบค่ะ
" จากนั่นรุ่นพี่ก็สั่งให้ฉันวิ่งรอบสนามฟุตบอล จำนวน 10 รอบ สนามฟุตบอลขนาดใหญ่ วิ่งได้สามรอบก็แทบจะเข่าอ่อน เหลืออีกเจ็ดรอบ ฉันจะรอดไหมเนี้ย
"ฉันวิ่งไปเรื่อยๆ ..จนถึงรอบสุดท้าย ..ฉันรู้สึกหน้ามืด เหมือนจะเป็นลม อาจจะเป็นเพราะเมื่อเช้ายังไม่ได้ทานข้าวเช้า แล้วมาวิ่งตากแดดอีก ร่างกายเลยอ่อนเพลียมากกว่าปกติ และสติของฉันก็ดับวูบไปในที่สุด
"เฮ้ยย!! ไอ้เธียร์น้องเป็นลม"
“เชี้ย…….!!!
- ผู้เขียน
