“อื้ม พี่ทำได้สิ มันจะไปยากอะไร”
พี่ขุนเขาตอบอย่างไม่ลังเล เขาคงจะไม่รู้ว่าไอ้การทำไร่ไถนามันเป็นยังไง
“ถ้าพี่ทำตามที่หนูบอก หนูจะให้อภัยพี่จริงๆใช่มั้ย พี่จะเอาใจหนูทุกอย่างเลย ^_^”
“ค่ะ ถ้าทำได้...”
“งั้นเข้าบ้านกันเถอะจะค่ำแล้ว ^_^”
พี่ขุนเขายิ้มหวานก่อนจะเดินมาจับมือ ฉันจ้องหน้าเขาตาเขม่งก่อนที่จะสะบัดมือออก
“ใครบอกว่าจะให้เข้าไปในบ้าน”
คิดรึไงว่าฉันจะให้เข้าไปนอนในบ้านด้วย ไม่มีทางหรอก
“หนู ถะ ถ้าไม่นอนในข้านแล้วพี่จะไปนอนไหน”
“แล้วพี่เคยนอนที่ไหนล่ะ”
“พี่คืนห้องไปแล้ว ให้พี่เข้าไปนอนด้วยนะ พี่สัญญาว่าจะไม่ล่วงเกินหนูเลย” พี่ขุนเขายกมือขึ้นมาและชูนิ้วขึ้นสามนิ้ว พร้อมกัยแสดงสีหน้าที่แสนจะจริงจังในคำพูดออกมา
ฉันถูกเขาหลอกมาตลอด เรื่องแบบนี้เขาไม่มีทางพูดจริงหรอก เขากำลังโกหกฉันอยู่
“งั้นก็นอนกน้าบ้าน ตรงนั้น”
ฉันชี้ไปที่พลิงหน้าบ้าน คล้ายกระท่อมยกสูงขึ้นมาจาก
