“ดีใจจัง ที่ตัวเล็กท้อง ^_^”
พี่หมอพูดใส่ไฟอีกครั้ง นี่เขากำลังทำให้ฉันลำบากไม่รู้เลยใช่มั้ย
“ไอ้สัส !!” พี่ขุนเขาทำท่าจะปรี่เข้าไปหาพี่หมอ แต่ฉันรั้งแขนเขาไว้ทัน
“พี่ขุนเขาใจเย็นๆ มันไม่มีอะไรจริงๆ” ฉันพยายามพูดเรียกสติพี่ขุนเขา แต่ดูเหมือนตอนนี้เราจะไม่ฟังอะไรทั้งนั้น สองมือของพี่ขุนเขากำหมัดแน่น เขาพร้อมที่จะพุ่งไปต่อยพี่หมอตลอดเวลาเลยจริงๆ
“ตัวเล็ก วันนั้นที่ตัวเล็กนอนห้องพี่ เราทำอะไรกันบ้าง ตัวเล็กลืมไปแล้วหรอ”
“พี่หมอ พอได้แล้ว หยุดพูดอะไรที่มันไม่ใช่ความจริงสักที” ฉันพูดออกมาอย่างเหลืออด เมื่อพี่หมอไม่ยอมจบสักที
“ตัวเล็กคงจะเมา จนลืมเรื่องของเราไปจริงๆสินะ” พี่หมอถอนหายใจออกมาเบาๆ
สีหน้าพี่หมอดูจริงจังมากๆ จนฉันคิดว่า ระ หรือว่าคืนนั้น ฉันกับพี่หมอมีอะไรกันจริงๆ
บอกตามตรงว่าฉันเริ่มไม่มั่นใจแล้ว วันนั้นฉันเมา ฉันจำอะไรไม่ได้ จำไม่ได้จริงๆ แต่วันนั้นเสื้อผ้าของฉันมันอ
