เสียงฝีเท้าที่ก้าวย่างออกไปทำให้รชนิชลค่อย ๆ ผินใบหน้าซีดเซียวกลับมาและมองบานประตูที่ปิดลงอย่างสิ้นหวัง น้ำตาของเธอเหือดแห้งหายไปแต่นัยน์ตาคู่สวยหมองหม่นและยังแดงก่ำ ร่างบอบบางขยับลุกขึ้นทั้งที่เจ็บร้าวไปหมด เธอหันไปมองรอบตัวก็เห็นชุดที่สวมใส่มาขาดวิ่นจนหมดไม่มีเหลือ หญิงสาวค่อย ๆ เอื้อมมือหยิบกระดาษแผ่นน้อยที่ตกอยู่ในเศษซากของเสื้อผ้าบนที่นอน เธอก้มลงดูและเห็นตัวเลขในเช็คที่คาร์ลอสเขียนให้
หนึ่งหมื่นดอลล่าห์
หัวใจของเธอราวกับลอยหายไป...นี่หรือคือค่าของความเจ็บช้ำที่เขาตีตราให้ แล้วน้ำตาหยาดน้อยก็หยดไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว รชนิชลหนาวเหน็บราวกับยืนอยู่ริมผาที่พายุโหมกระหน่ำ หญิงสาวยะเยือกไหวจนกายสะท้าน
ตอนนี้เธอแทบไม่เหลือใครเลยในชีวิต คาร์ลอสผลักไสเธอจากความเข้าใจผิดทั้งวรรษมลก็หักหลังด้วยการส่งเธอให้มาพบกับอัครพล และก่อนที่น้ำตาหยดสุดท้ายจะไหลร่วงร่างน้อยก็ฝืนความเจ็บแปลบตามลำตัวขยับลงจา
