30
โหยหา
ทรมาน คำนี้วนเวียนอยู่ในหัวเอริค เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน และไอ้อาการนี้ก็ทำให้เขาไม่ได้จัดการภาขวัญ แม้แต่อยู่ใกล้เธอยังไม่ได้ด้วยซ้ำ
"ไอ้หมอก มึงเตรียมเลมอนตามกูมา!"
"ครับคุณเอริค"
สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินหนีปัญหา ภาขวัญมองตามหลังด้วยความงุนงง ไม่มีใครหาคำตอบได้ และเมื่อเอริคเข้ามาในห้องทำงานเขาก็ทิ้งตัวนั่งที่เก้าอี้อย่างไม่สบอารมณ์
มือหนาลูบหน้าตัวเองก่อนจะกำหมัดทุบ 'ปึง!' ที่โต๊ะทำงาน เขาตรวจทุกอย่างในร่างกายไม่พบสิ่งผิดปกติ แล้วอาการนี้มันคืออะไร!
"เลมอนครับคุณเอริค"
ม่านหมอกวางจานเลมอนบนโต๊ะทำงานและถอยออกไป เอริคมองจานนั้นด้วยสายตาว่างเปล่า เขาไม่เคยชอบเลมอน ไม่ชอบกลิ่นฉุนๆของมัน แต่ทำไมวันนี้ถึงกินได้ไม่หยุดปาก
"เกิดอะไรขึ้นกับกู..."
"..."
"หรือกูโดนคำสาป" ม่านหมอกขมวดคิ้วมองเจ้านายที่ตัดพ้ออย่างที่ไม่เคยเป็น เอริคหยิบแก้วเหล้าวางและรินวิสกี้ ก
