37
[ภาขวัญ]
ต้นสายปลายเหตุ
"ชาติหมา?" คุณเอริคทวนคำพูดเพราะเมื่อกี้ฉันพูดภาษาไทย
"ก็เป็นคำด่าคำนึง... ช่างเถอะ แล้วยังไงต่อเหรอ? คุณฝึกนานไหม"
เขาเปิดหน้าต่อไปที่มีแค่เขาเป็นเด็กคนเดียว คนอื่นๆคือลูกน้องที่ตัวโตเท่าควายแล้ว กำลังวิ่งลากล้อยางอันใหญ่ริมหาดจนตัวงอ ฉันเห็นภาพแล้วรู้สึกเศร้ายังไงไม่รู้ อารมณ์สวิงมาก ต้องคอยกะพริบตาถี่ๆไม่ให้น้ำตาไหล
"ฉันอายุแปดขวบ ฝึกหนักเท่าผู้ใหญ่อายุสิบแปด และถ้าทำได้ไม่ถึงเป้าก็จะถูกทำโทษ"
"ใครเป็นคนทำ"
"คริสเตียน"
"โดนแค่ช่วงฝึกเหรอ?" คุณเอริคถอนหายใจเบาๆแล้วมองหน้าฉัน จนฉันต้องรีบแก้ต่างทันที
"ฉันถามเพราะอยากรู้ประวัติพ่อของลูกเท่านั้น ไม่บอกใคร ไม่สมน้ำหน้าหรอกน่า"
"โดนทุกครั้งที่ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ แต่เอเธอร์มันไม่เคยโดนสักครั้ง ฉันจึงสืบคอยแอบฟัง และได้ยินกับหูว่าจะให้ฉันขึ้นตำแหน่งเพื่อเสี่ยงตายแทนเอเธอร์"
คนพวกนี้มันไม่มีหัวใจเลยจริงๆ
