“แม่ง!” ผมกำหมัดแน่นมองตามหลัง มันกำลังทำผมโมโหหนักฉิบหายตอนนี้
เวลา 20.00น.
ทุกคนกางเต็นท์นอนคืนสุดท้าย วันนี้มีอาหารสำเร็จรูปแจก
“จดหมายค่ะ” สาวต่างคณะยื่นใบกระดาษให้โสภาที่กำลังกินขนมข้างเต็นท์
“อะไรเนี่ย” ฉันหยิบมาอ่านแต่คนให้เดินหายไปไวมาก
(มาเจอกันที่ชั้นสองตึก A หน่อย จาก..สายฟ้า)
“พี่สายฟ้าสอนงานเราแล้วนิจะนัดไปทำไมอีก”
-ชั้นสองตึกA-
โสภามาตามคำเชิญเธอเดินขึ้นตึกชั้นที่มืดมิดเข้ามาในห้องเรียน
“ไม่เห็นมีใครเลยหรือว่า...ผี!” ฉันใจหวามมากหรือจะผีแกล้งหลอก
“เหอะ! แค่ส่งเเล้วลงชื่อไอ้สายฟ้ามึงก็มาหาถึงที่กูเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไว้ใจมัน”
“พี่มาเฟีย..เล่นอะไรเนี่ย” พอฉันหันขวับตามเสียงก็เจอพี่มาเฟียเดินฝ่าความมืดออกมา
“มึงโกรธอะไรกูถึงเลือกที่จะไปกับมัน?”
“เปล่า”
“กูให้มึงตอบอีกที”
“พี่ก็เก่งแต่กับหนูนี่แหละ!!เอะอะก็ด่าก็ใช้กำลัง แล้วพี่ได้นมใหม่แล้วนิจะมายุ่งกับหนูอีกทำ
