โสภากับมาเฟีย

เกริ่น @ผับเกาหลีโซนไทย “พวกรุ่นพี่น่ารักมากนะคะมาเลี้ยงส่งหนูกลับไทยด้วย” “ก็น้องโสภาสวยเรียบร้อยขนาดนี้พวกพี่คงคิดถึงมากแน่” “งั้นขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” ตุ้บ! “เดินยังไงวะ” เสียงเเหลมจิกตาพร้อมน้ำเสียงไม่พอใจ “มึงนั่นแหละเดินยังไง ตาอยู่ที่ตีนเหรอ ก้มมองแต่พื้น มึงไม่เอาหัวไถเเทนส้นตีนเลยละ!!” “อีโสภา” เพื่อนสนิทสะกิด “หุบปากไปเลยอีไข่เจียว” “กูชื่อออมเล็ต” “ก็ออมเล็ตแปลว่าไข่เจียว มึงมีแม่เป็นคนไทยก็ต้องใช้ชื่อไทย...แต่กูขอตบอีนี่ให้เลือดกบปากสักทีก่อน” เฮือก! ทั้งโต๊ะอึ้งจนหยุดทุกความเคลื่อนไหว โสภาหันกลับมามองอย่างช้าๆ ก่อนจะหันไปพูดกับคู่กรณีอีกครั้ง “อุ๊ย ไม่เป็นไรค่ะโสภาไม่เจ็บเลย” “ไม่ทันแล้ว!!!” ประสานเสียงกันทั้งโต๊ะ “แฮ่” ตึกใหญ่ถิ่นคุ้มครอง “มึงเป็นถึงลูกชายยากูซ่า แค่ให้ไปทวงค่าคุ้มครองในเขตสามมึงยังทำไม่ได้ นอกจากมั่วสาวไปวันๆ มึงทำอะไรเป็นบ้างไหม กูไม่น่าตั้งชื่อมึงว่ามาเฟียเลยควรจะตั้งหมากระเป๋า!! ทำอะไรไม่ได้นอกจากเห่า ถ้าวันนี้มึงยังเก็บเงินมาไม่ได้มึงเตรียมตัวโดนกระทืบได้เลย ไอ้มาเฟีย” เสียงตวาดดังลั่นของผู้เป็นพ่อชี้หน้าด่าลูกชาย @ค่ายมวยสรศัก ต่อยไม่ตายก็พิการเลี้ยงไม่โต เอส เซ่อ เอส!!! “ให้กูมาเก็บค่าคุ้มครองค่ายมวย แล้วมึงดูชื่อค่ายกูจะกล้าไหม” “เอาหน่าไอ้มาเฟียมึงก็เก่งจัดให้เด็กมันดูเป็นตัวอย่าง” เพื่อนสนิทตบไหล่เบาๆ ทั้งคู่เติบโตมาด้วยกัน วี๊วออออ ~~ @โรงพยาบาล คลึก คลึก เตียงที่ถูกเข็นอย่างรีบเร่งไปยังห้องฉุกเฉิน เพื่อนของเขาวิ่งตามและเรียกสติ “ทำใจดีๆ ไว้ไอ้มาเฟียจะถึงห้องผ่าตัดเเล้ว” “ถ้ากูหายดีเมื่อไหร่มึงโดนกูกระทืบปากคนเเรก เป็นยังไง..ให้กูไปสั่งสอนมัน หมัดซ้ายเข้าหน้า เข่าขวาลอยซัดเข้าซี่โครง อึก ไอ้สัส!!” “เออ มึงเงียบก่อนหมอมาแล้วฮ่าๆ” EP.0 ฉายากับลีลาเด็ด #ฝั่งแสบ สวัสดีค่ะ ทุกคนคงรู้จักหนูแล้วว่าเป็นแฝดพี่ของสมิง หนูชื่อ 'โสภา' หน้าตารูปร่างก็แบบพี่สมิงเป๊ะไม่มีผิดเพี้ยน นิสัยก็อาจคล้ายกันบ้าง(มั้ง) แต่หนูเรียบร้อยกว่า(ถ้าไม่เมา) หลังจากเรียนเปียโนจบปีหนึ่งก็รู้สึกไม่ใช่ทาง แต่ประเด็นคือป๊ากับม๊าเรียกให้กลับมาไทย จนหนูตัดสินใจเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนนานาชาติที่ค่าเทอมแพงกว่าทุกคนในบรรดาแฝด เพราะหนูหัวสูงมาก!! สเปกในฝันก็คืออ้ปป้าดูภูมิฐาน หล่อรวย ชีวิตหนูมีเพื่อนแค่คนเดียวเอง เจอกันเพราะเเย่งไอติมตอนอนุบาล ตีกันหัวร้างข้างแตกฮ่าๆ มันชื่อ 'ไข่เจียว' หรือ ออมเล็ต “ลีลาเกินร้อย พูด{ไม่}น้อย เรื่องผู้ชายยืนหนึ่ง..หันสี่เลยค่ะ(ห้ามผวน) #ฝั่งซ่า ชีวิตผมก็เหมือนเป๊ปซี่ ซ่าทุกที่ทุกเวลา หวัดดีผมชื่อ 'มาเฟีย' ชื่อโคตรเท่ เหมาะสมกับหน้าตา แม่ตายแล้วส่วนพ่อเหรอ...ฮึ! ไม่อยากจะพูดถึง ผมอายุยี่สิบเอ็ด เรียนปีสองที่วิทยาลัยนานาชาติ ส่วนสันดานก็เลวบ้างเป็นบางเวลา ฮ่าๆ สูงร้อยแปดสิบห้า ยาวทุกส่วน (คิดเอาเอง) หน้าตาดีเหมือนลีลา โสดแต่ไม่ซิง เรียกว่าฟาดมาเป็นร้อยไม่เคยถอย มีเพื่อนสนิทที่ปัญญาอ่อนอยู่คนหนึ่ง ชื่อไอ้ 'กันต์' ผมกับมันเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนตายกันเลย “รูปหล่อ พ่อรวย กรวยเท่าขา หัวอยู่ยะลาหางอยู่เชียงใหม่” ________________ EP.1 เศรษฐียาจก @ บ้านโฉมงามกับเสือ “ขอยาดม! ยาด๊มมม” เสียงตะโกนลั่นของโฉมงาม “มึงเป็นอะไรอีกแล้วเนี่ย” เสือรีบเดินมานั่งข้างๆ “พี่เห็นใบแจ้งหนี้ยอดบัญชีของโสภาหรือยัง เป็นล้าน!” “ฮะ! มันไปซื้อเพรชแดกหรือไง” “เราคงต้องดัดนิสัยลูกบ้างแล้วนะ ถ้าปล่อยให้ใช้เงินเหมือนพ่อมันผลิตแบงก์เองแบบนี้สิบปีล้มละลายเเน่” “แล้วจะให้ทำยังไง” เกาหลี ผับเกาหลีโซนไทย เสียงเพลงดังก้องในผับชื่อดัง ทุกคนต่างสุขสันต์สำราญไปกับเเสงสี คลิก คลิก~ โสภานั่งกดมือถือกลางโซฟาโต๊ะแดง “มึงทำอะไรโสภา” เพื่อนที่นั่งข้างสะกิด “เช็กดวงว่าวันนี้จะเจอกับอะไรบ้าง” ฉันผู้ถือเรื่องดวงเป็นที่หนึ่งไม่ว่าจะทำอะไรต้องเช็กคำพยากรณ์ก่อน “วันนี้มึงใส่สีดำดูดทรัพย์ใช่ไหม” “ใช่” “แต่มึงเสียทรัพย์ไปแล้วหลายวอนเพราะรองเท้าสองคู่ เนี่ยกูบอกว่าแล้วอย่าเชื่อดวงมาก” “มึงไม่รู้อะไรวันนี้ป๊าบอกจะโอนเงินให้เพื่อกลับไทย นี่ไงดูดทรัพย์” “เออ เรื่องของมึง นั่นรุ่นพี่มากันแล้ว” ตึก ตึก~ ฝีเท้าหลายคนเดินเข้ามาพร้อมกับนั่งพูดคุยกัน “พวกรุ่นพี่น่ารักมากนะคะมาเลี้ยงส่งหนูกลับไทยด้วย” “ก็น้องโสภาสวยเรียบร้อยขนาดนี้พวกพี่คงคิดถึงมากแน่” “งั้นขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” ตุ้บ! “เดินยังไงวะ” เสียงเเหลมจิกตาพร้อมน้ำเสียงไม่พอใจ “มึงนั่นแหละเดินยังไง ตาอยู่ที่ตีนเหรอ ก้มมองแต่พื้น มึงไม่เอาหัวไถเเทนส้นตีนเลยละ!!” “อีโสภา” เพื่อนสนิทสะกิด “หุบปากไปเลยอีไข่เจียว” “กูชื่อออมเล็ต” “ก็ออมเล็ตแปลว่าไข่เจียว มึงมีแม่เป็นคนไทยก็ต้องใช้ชื่อไทย...แต่กูขอตบอีนี่ให้เลือดกบปากสักทีก่อน” เฮือก! ทั้งโต๊ะอึ้งจนหยุดทุกความเคลื่อนไหว โสภาหันกลับมามองอย่างช้าๆ ก่อนจะหันไปพูดกับคู่กรณีอีกครั้ง “อุ๊ย ไม่เป็นไรค่ะโสภาไม่เจ็บเลย” “ไม่ทันแล้ว!!!” ประสานเสียงกันทั้งโต๊ะ “แฮ่” #ไทย หลายวันต่อมา บ้านโฉมงามกับเสือ “ฮะ! ให้ใช้อาทิตย์ละสามพัน แค่กาแฟแก้วเดียวก็หมดแล้วนะคะ” เมื่อกลับมาถึงบ้านก็รีบเก็บข้าวของลงมาคุยกับป๊าม๊า แต่ฉันกลับช็อกเมื่อจู่ๆ ถูกลดค่าใช้จ่าย “ไปกินกาแฟร้านไหนมาแก้วละสามพัน” เสือขมวดคิ้ว “หนูขอต่อรองคะ” “ว่ามา” “จากอาทิตย์สามพันขอเป็นสามหมื่น” “เพิ่มศูนย์มาแค่หนึ่งตัว ถุ้ยยย!” หมับ ~ โสภาคว้าแขนของเสือพร้อมใช้ใบหน้าถูไถก่อนจะพูดจาออดอ้อน “นะคะป๊าให้หนูใช้อาทิตย์สามหมื่นนะคะ” -ห้องโสภา- “ฮื้อออ ไม่นะ!อาทิตย์ละสามพันห้า จะใช้ยังไง ไหนจะค่ากาแฟค่าลิปสติกล้านเฉดสี ป๊าม๊าใจร้าย” น้ำตาเล็ดออกมาทันที ฉันนอนดิ้นกระเด้งตัวฟัดเหวี่ยงจนเตียงสั่นไหว เงินต่ออาทิตย์ช่างน้อยนิดเหลือเกิน หลายวันต่อมา โสภาแทบจะไม่ก้าวออกจากบ้านไปไหน “ป๊าหนูขอเงินเพิ่มหน่อยสิวันนี้ไข่เจียวจะบินตามมาเเล้วพวกหนูมีนัดไปเที่ยวกัน” ฉันเดินลงมายืนตรงหน้าป๊าเสือ “ไม่ได้ แม่สั่งไว้ให้ใช้แค่นั้น” “ป๊าก็แอบให้หนูสิคะ” “ม๊าให้ป๊าใช้วันละร้อยยังต้องแบ่งอีกเหรอ ฮ่าๆๆ” “โอ๊ยยยย!!” ตึก ตึก ~ โสภาเดินกลับขึ้นห้องอย่างไม่สบอารมณ์ “หรือเราจะเอาของไปขาย เสื้อผ้าดีไหม.. ไม่ได้สิคอลเลคชั่นใหม่ อื้อ...จะบ้าตาย!” ฉันนั่งเซ็งอยู่บนเตียง รอแค่เวลาที่ไข่เจียวมาเพราะความเป็นเพื่อนรักกันมันเลยจะบินตามมาเรียนด้วย