เช้าต่อมา
บนรถ
“พี่มาเฟีย หนูถามหน่อยได้ไหม” ความรู้สึกคาใจเลยอยากถาม
“เออ”
“พี่เป็นลูกพ่อพี่จริงใช่ไหมทำไมไม่ค่อยจะถูกกัน”
“มึงก็เห็นพ่อกูแม่งเอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้ง รำคาญ”
“หรือพี่จะถูกเก็บมาเลี้ยง!”
“ใช่ ลอยมากับกระบอกไม้ไผ่ ถุ้ย!!”
“ก็มันจริง ฮ่าๆ”
โสภาจ้องหน้ามาเฟียแล้วครุ่นคิดเพราะท่าทางไม่ปกติฉายมาจากแววตาของเขา
@ บ้านโฉมงามกับเสือ
“ลูกคนมีเงินจริงด้วย” ขับรถมาถึงก็จอดส่งมันที่หน้าบ้าน
“ขอบคุณค่ะ”
“แล้วกูจะบอกให้นะวันหลังไปนอนกับใครเอาเชือกไปด้วยไว้ใช้มัดตัวเอง นอนดิ้นฉิบหาย!”
“แล้วใครบอกให้พี่พาหนูค้างด้วย!! คนนิสัยไม่ดี”
ปัง~ประตูรถปิด
“ขี้งอนจังวะกูบอกดีๆ นะเนี่ย ฮ่าๆๆ” ผมมองมันจนสุดสายตา แต่ว่า..อีสัสลืมกระเป๋าอีก
-ในบ้าน-
“กลับมาเช้าเลยนะโสภา” เสือทัก
“หนูไปผจญภัยมาค่ะป๊าม๊า”
“มากินข้าวสิเดี๋ยวม๊าตักข้าวต้มให้” โฉมงามจัดอาหาร เสือวางช้อนลงถามเสียงเรียบ
“
