ตึก ตึก ตึก
มาเฟียเดินออกไปสักพักแล้วกลับเข้ามาในสภาพเปลือยล่อนจ้อน
“พะ พี่นั่นอะไร...” ฉันตาโตเบิกกว้างมองเห็นสิ่งประหลาด
“สีเขียวมีใบคือสีของอะไร”
“ผักผลไม้หรือดอกไม้”
“กูเอาสีผสมอาหารระบายท่อนเอ็นจนเขียวขจีเป็นผักบุ้งกลางทุ่งแล้วแดกได้คือเจ”
“.......”
“ต้องให้กูเอาผักมาพันไหมที่จริงคือเจหมายถึงเนื้อสัตว์ที่เคี้ยวแล้วกลืนอันนี้มันกลืนลงคอมึงได้เหรอ 5555”
“ก็ได้แต่พี่เอาไปล้างก่อนหนูไม่กินผับใบเขียวทุกชนิด”
“อีสัส!”
อ๊อก! อึก อ๊อก
ปากอวบอ้ารับท่อนแกร่งที่ชี้โด่เธอพยายามดูดเอ็นใหญ่คับปาก
“ซี๊ดส์ เสียววะลิ้นดันเอ็นดี” ผมเงยหน้าขาสั่นสองมือขนาบแก้มสองข้างใบหน้าโสภาไว้
“ฮื้อออ”
“อย่าอมรัวดิเดี๋ยวแตก”
มาเฟียหายใจถี่ชักท่อนออกมาเพราะน้ำรักแล่นมาถึงกลางลำ
“ลุกขึ้น” ผมดึงโสภาให้ยืนจากที่นั่งก่อนจะหันหน้าออกยกขาข้างหนึ่งพาดกับที่พิงโซฟา
“อย่าแรงนะคะ”
“ทำไม..กระเเทกแรงๆ เสียวจะต
