“รู้จักกันด้วยเหรอครับ” ผมถามขึ้นเมื่อทั้งสองฝ่ายสาดสีหน้าใส่กันเกรี้ยวกราด
“ใครจะอยากรู้จักมัน” พ่อมาเฟียพูดก่อนจะซัดตัวนั่งลง
สถานการณ์สงบแต่กลับไม่มีการพูดคุยใดๆ
“แกรู้อยู่แล่วว่าโสภาเป็นลูกฉันแต่ยังยอมให้ลูกชายมาคบเพื่ออะไร” เสือเปิดประเด็น
“ก็เพื่อจะให้มันได้ลิ้มรสความเจ็บปวดเหมือนที่พ่อมันเคยทำไง” พ่อมาเฟียตอบ
“ถ้าแกโกรธเคืองก็มาลงที่ฉันอย่ายุ่งกับลูกสิเด็กมันไม่เกี่ยว”
“ทีแบบนี้มาแยกแยะตอนนั้นแกไม่เห็นจะคิดได้ ปั๊ดโถ่”
“ไอ้ซ้ง!!!”
“ไอ้เสือ”
ทุกอย่างจบลงที่ทั้งคู่ถูกสั่งให้เลิกคบแม้มาเฟียกับโสภายืนกรานไม่ยอมรับแต่กลัวปัญหาลุกลามจึงจำใจกลับบ้านก่อน
บ้านโฉมงามกับเสือ
โสภาน้ำตาคลอวิ่งขึ้นห้องนอนตัวเองทันทีในขณะที่เสือกับโฉมงามนั่งที่ห้องโถง
“พี่เสือทำไมต้องทะเลาะกับพ่อของมาเฟียรุนแรงขนาดนั้นเกิดอะไรขึ้น” โฉมงามเอ่ยถาม
“เรื่องไม่เป็นเรื่องมันบังคับให้กูขอโทษมันตลอดแต่กูไม่ผ
