คำบอกกล่าวของซาผะเป็นข้อพิสูจน์ว่าเขาเองก็เคยเป็นทหารในสังเวียนรบ แต่คำว่าต่างประเทศแสดงว่ามันคงจะชำนาญไม่น้อยกว่าภูตะวันและธีภพเลย เสียดายที่เขานำทักษะนั้นนำไปสู่ความอยากจะยิ่งใหญ่ในแบบผิด ๆ
เสี่ยเพชรหน้าเสียเล็กน้อยคล้ายคนถูกลูบคม แต่ก็รีบดึงหน้าให้กลับมายิ้มได้เหมือนเดิม
“ โอเค เฮ้ย พวกมึง ยกของมาให้คุณซาผะเขาดู ” ฝ่ายซาผะก็หันไปสั่งลูกน้องบ้าง
“ หยิบกระเป๋าเงินลงมาทั้งหมด ” อาวุธสงครามถูกยกมาวางต่อหน้าซาผะ กระเป๋าเงินก็เช่นกัน มันถูกเปิดอ้าออกเพื่อประจักษ์แก่สายตาเสี่ยเพชร
“ สิบล้าน ธนบัตรใบละพันและเป็นธนบัตรเก่าเท่านั้น ตามที่เสี่ยเพชรขอมา ” เสี่ยเพชรยิ้มกว้าง ซาผะเดินไปสำรวจและหยิบอาวุธขึ้นมาดู ตรวจเช็คมันอยู่สักครู่ใหญ่
ส่วนพวกของพ่อนายที่มีหน้าที่เพียงช่วยขนของและนำทางดูแลเนื่องด้วยเป็นเจ้าของสถานที่ ตอนนี้ก็ได้แต
