“ไม่ต้องกลัว ย่าจะจัดการพ่อตัวดีให้เอง” เสียงนุ่มละมุนปลอบโยน พลางลูบแผ่นหลังสะท้านเบาๆ คำพูดของคนแก่ทำให้คนหลบภัยอยู่กับอบอุ่นรู้สึกปลอดภัยและสบายใจ
“อ้าว…คุณย่า มาแต่เช้าเชียว มีอะไรหรือเปล่าครับ” แขกกิตติมศักดิ์มาเยือนเพนต์เฮาส์ตั้งแต่เช้าตรู่ แอรอนชักจะเห็นเค้าลางของความยุ่งยากขึ้นมาเป็นรูปเป็นร่างเสียแล้ว
“ไม่ต้องมาพูดดีเลยพ่อตัวดี เราทำอะไร น้องถึงได้มีสภาพแบบนี้” เมื่อตัวการใหญ่มายืนจังก้าอยู่ต่อหน้า ประมุขของตระกูลมอร์แกนก็ไม่รอช้าที่จะไล่บี้เอาความจริงจากปาก ถึงแม้จะฟังจากมัลลิกาแล้วก็ตาม
“เรื่องนี้เดี๋ยวเราค่อยคุยกันนะครับ มาลิก้า ผมจะพาไปอาบน้ำ จะได้ลงมาทานข้าวเช้าพร้อมคุณย่ากับลูก” ชายหนุ่มบอกปัดคุณย่า ก่อนจะตรงเข้าไปรั้งร่างบางขึ้นมาจากอ้อมกอดอบอุ่น แต่มัลลิกากลับกระชับวงแขนรัดเอวอวบแน่นกว่าเดิม แล้วร้องไห้กระซิกออกมาอีกรอบ
“ชู่ว์…ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ ย่าจะจัดการพ่อตัวดีให้เอง
