“แล้วคุณจะเอายังไงกับฉันไม่ทราบ” ตะเบ็งเสียงใส่ด้วยความโมโห พลางดิ้นรนขัดขืนอย่างบ้าคลั่ง
“ก็เอาคุณทำเมียยังไงล่ะ” ชายผู้กักขฬะแสยะยิ้มน่าสะพรึงกลัว ทำเอาคนที่กำลังตกเป็นเบี้ยล่างถึงกับหนาวยะเยือกไปทั้งสรรพางค์กาย
“ไอ้คนทุเรศ คิดแต่เรื่องน่ารังเกียจ!” มัลลิกาประณามเสียงดัง มองเขาด้วยสายตาผิดหวังระคนเสียใจ
‘ต่อไปนี้เธอจะไม่เชื่อในน้ำคำหวานหูที่เขาคอยพร่ำพรอดอีกแล้ว’
“มัลลิกา!” แอรอนแผดเสียงดุดันตวาดลั่น ใบหน้าหล่อระเบิดถมึงทึงน่ากลัว ก่อนจะกระแทกปากหยักตะโบมจูบอย่างเร่าร้อนรุนแรง
“เป็นยังไงล่ะ ไอ้คนทุเรศอย่างผม มันทำให้คุณครางกระเส่าได้เท่าชายชู้ไหม” หลังจากลงโทษจนเรียวปากหวานบวมเจ่อ เสียงเย็นเยียบก็กระซิบหยันชิดซีกแก้มสุกปลั่ง
เผียะ!
ฝ่ามือน้อยที่เพิ่งได้รับอิสระ ฟาดลงที่ซีกหน้าคร้ามคมดังชัดเต็มสองหูของคนโดนประเคนลูกตบฉาดใหญ่ ผิวแก้มสากระคายขึ้นสีแดงเป็นปื้นในทันที ก่อนที่แอรอนจะหัน
