ตอนที่7🥃หวง?
985 คำ
หมับ!
'อักกกก'
ยังไม่ทันได้รับคำตอบ มวยเดินเข้ามากระชากคอเสื้อของแจ็ค แล้วลากถอยห่างออกไป บีบีทำหน้างุนงงเล็กน้อย แต่ก็รีบทำหน้าที่ตัวเองต่อ
"มึงลากกูออกมาทำไม?!" แจ็คถาม
"ไม่เห็นหรือไง ว่าเด็กนั่นทำความสะอาดร้านกูอยู่ เดี๋ยวก็ไม่ทันลูกค้าเข้า"
"กูอยากได้น้องบีบี คืนนี้ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด คงจะได้ลองรสชาติสาวบริสุทธิ์"
"มึงพูดบ้าอะไร?!"
"กูลืมบอกมึง ว่าน้องบีบียังซิง แต่น้องมีเหตุจำเป็นต้องใช้เงิน กูก็เลยยัดเยียดให้มึง ถ้าบอกมึงแต่แรก มึงก็คงไม่ยอมไปแทนกู"
มวยขมวดคิ้วปม นึกย้อนกลับไปถึงในช่วงเวลาแสนจะเร่าร้อน ไม่แปลกใจที่สาวน้อยคนนั้นจะดูตื่นกลัว ทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง
"แม่ง! ไม่น่าละ ปล่อยให้กูเหนื่อยอยู่คนเดียว" มวยพึมพำ "มึงห้ามยุ่งกับเด็กคนนั้น"
"อะไรของมึง" แจ็คสงสัย
"ยัยนั่นเป็นหนี้กูอยู่ ไม่อยากให้โฟกัสเรื่องอื่น"
"ติดหนี้มึงเท่าไหร่..เดี๋ยวกูจ่ายแทนให้"
แจ็คหยิบโทรศัพท์เตรียมจะโอนเงินพร้อมเพย์ มวยเองก็คว้าโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาเช่นกัน แต่เดินไปยังอีกมุม คล้ายโทรคุยกับใครบางคน
"ถ้ามึงเสี้ยน รอเจอน้องแนนละกัน" มวยพูด
"เดี๋ยวววว น้องแนน..เด็กรังสิตคนนั้น"
"มึงบอกว่าชอบไม่ใช่เหรอ"
"แล้วมึงไปได้เบอร์มาได้ยังไง"
"มึงไม่ต้องรู้หรอก แต่ถ้ามึงอยากได้..มึงก็ไปเอา เพราะกูเด้าแล้วอย่างเด็ด"
ท่าทางของเพื่อนดูมีพิรุธ ทำให้แจ๊คยิ่งสงสัย มวยหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ ควันโขมงไปทั่วบริเวณ ใบหน้าหล่อเคร่งขรึมเดาทางยาก
แจ็คถาม "มึงไม่ได้หวงใช่ไหม?"
"เปล่า!"
"เด็กขายตัวนะ ถึงจะยังไม่ยอมให้มีเพศสัมพันธ์ แต่อีกไม่นานก็โดน วงการกะหรี่แม่งเหมือนคำสาป เข้าแล้วออกยาก กูบอกจะให้!"
"พูดมาก"
"อย่าเป็นผู้ชายโง่ๆ ที่เอากะหรี่มาทำเมีย!"
"เสือก!"
ใบหน้าหล่อของมวยยิ้มร้าย ซึ่งนิสัยยียวนกวนอารมณ์ ต้องยกให้เป็นที่หนึ่ง สักพักสาวสวยที่ชื่อแนนก็มาถึง แจ็คก็รีบพาออกไปสำเริงสำราญความใคร่
สองทุ่มห้านาที
"เบียร์หมดครับน้อง" ลูกค้าเข้ามาเกือบเต็มร้าน พนักงานยุ่งมาก เดินกันแทบจะไม่ได้พัก
บีบี ยิ้มแย้มแจ่มใสรับออเดอร์ เพราะนิสัยเรียบร้อยน่ารัก จึงมักได้ทิปมือจากลูกค้าที่มาเป็นกลุ่ม โดยเฉพาะผู้ชายวัยผู้ใหญ่
"ดื่มอีกสิคะ" สาวพีอาร์ประจำร้าน นั่งแนบข้างลูกค้า รบเร้าให้ดื่มเหล้าที่สั่งมา
"ลูกค้าเมาขนาดนี้จะกลับไหวหรือคะ" บีบีถาม
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ?"
"แต่ลูกค้าเมามากแล้ว หนูว่าเช็กบิลแล้วก็โทรเรียกแท็กซี่ดีกว่านะคะ ขับรถกลับคงอันตราย"
"ต่อให้เขาจะเมา แล้วเดินออกไปให้รถชนตาย! ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพวกเรา ฉันมีหน้าที่หาเงิน ยิ่งเขาสั่งเครื่องดื่มเยอะเท่าไหร่ ก็ได้ทิปพิเศษจากการขายมากเท่านั้น เธอเป็นแค่พนักงานที่เก็บขยะ อย่าสะเออะ!"
ถึงแม้บีบีจะเป็นห่วงลูกค้า ในฐานะเพื่อนร่วมโลกก็ตาม แต่เธอต้องยอมรับความจริง.ว่าโลกใบนี้ไม่ได้สวยงามเสมอไป
ในร้าน
อยากสงบสติอารมณ์ จึงรีบนำขยะไปทิ้งด้านหลัง ก่อนจะเดินมาล้างไม้ล้างมือ ถอดผ้ากันเปื้อน พยายามข่มความรักรู้สึกไม่ชอบใจ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เสียงเพื่อนร่วมงานเดินเข้ามาสั่ง "เอาน้ำเข้าไปให้เจ้าของร้านหน่อย"
บีบี เปิดตู้เย็น วางแก้วกับโถ่น้ำในถาดไม้ เดินเข้าไปยังห้องพักพิเศษ ซึ่งเป็นที่อาศัยของเจ้าของร้าน ทันทีที่เปิดประตูเข้าไป คิ้วบางย่นขมวด เมื่อภายในห้องข้าวของกระจัดกระจาย
แกร๊ก
เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก มวย ยังอยู่ในชุดสวมแค่ผ้าเช็ดตัวสีขาวพันท่อนล่าง เนื้อตัวเปียกชุ่มด้วยน้ำสะอาด หยดย้อยลงเป็นละอองเคลือบซิกแพกกล้ามล่ำชวนเสน่หา
"อย่าทิ้งถุงยางเกลื่อนได้ไหมคะ!" บีบีเผชิญหน้า "ใช้แล้วกรุณาทิ้งในถังขยะ หนูวางจุดทิ้งเอาไว้ให้ตั้งเยอะแยะภายในห้อง"
"มาถึงก็บ่นเลยนะ"
"พี่โตแล้วนะคะ อย่าทิ้งของเรี่ยราดเหมือนเด็กอนุบาล หน้าตาก็ดี อย่าทำตัวซกมกได้ไหม"
"อ้าววว! นี่ฉันเป็นเจ้าของร้าน เป็นผู้มีพระคุณ ที่ให้เธอยืมเงินรักษาพ่อนะ แม่ง..วันนั้นไม่น่าปวดเยี่ยว แล้วตามเข้าไปเลย"
"หนูก็มาชดใช้ให้แล้วนี่คะ ทำทุกอย่างเต็มความสามารถไม่เคยอู้งาน แต่มันเหนื่อยที่ต้องตามเก็บกวาดห้องให้พี่ทุกวัน! อย่างน้อยพี่ก็ควรจะเก็บถุงยางอนามัยที่ใช้แล้ว ห่อใส่เศษกระดาษ ไม่ใช่ใช้แล้วดึงทิ้งโยนไปทั่ว เหมือนไม่เคยถูกอบรม ไม่เคยมีการศึกษา"
"นี่เธอโมโหใคร..แล้วมาลงที่ฉันหรือเปล่าเนี่ย!! วันนี้ฉันยังไม่ได้ทำอะไรให้เธอเลยนะ"
อารมณ์มวยเริ่มเดือด ส่วนบีบีก็เก็บอารมณ์รุนแรงที่ทะเลาะกับพีอาร์ เมื่อเจอเรื่องขัดตาขัดใจจึงทำให้แค่ควบคุมสติไม่ไหว
อึบ
"ว้ายยย!" บีบีร้องเสียงแหลมตกใจ เขาอาศัยรูปร่างกำยำที่ได้เปรียบ อุ้มเธอขึ้นยกวางนั่งบนโต๊ะทำงาน สองสายตาจดจ้องกันไม่ลดละ
"บ่นเยอะเดี๋ยวก็จับท่อนเอ็นยัดปาก ให้ขาดอากาศหายใจซะหรอก" มวยขู่
"พะ พี่ ถอยไปเลยนะคะ!"
"หรือว่าชอบให้ใช้ความรุนแรง..ตอนทำแรงๆ เธอครางเสียวจะตาย หึ"
- ผู้เขียน
