ห้องครัว
"ทำไมพี่ไม่เคยพูดหรือเกริ่นอะไรเกี่ยวกับไอ้นั่น!มันเป็นใครมาจากไหน" ผมลากพี่แยมมาคุย "พี่รู้จักมันดีขนาดยอมให้มาอยู่บ้านเนี่ยนะ"
"พี่พงษ์ไว้ใจได้เขาเคยช่วยพี่วันที่รถเฉี่ยวจากนั้นเราก็บังเอิญเจอกันบ่อยเขาดีกับพี่มากจนเราคบหาดูใจกัน"
"แต่.."
"เอาเถอะมีคนช่วยหาเงินจ่ายค่าน้ำค่าไฟก็ดีแล้ว ไม่ได้มาอยู่ฟรีสักหน่อย"
พี่สาวพยายามพูดด้วยเหตุผลและแน่นอนว่าน้องชายก็โต้แย้งมากไม่ได้นัก
หลายวันผ่านไป
ทุกอย่างคล้ายจะเป็นปกติ พงษ์ทำงานเกี่ยวกับบัญชีตัวเลขในโรงน้ำดื่ม ส่วนแยมก็ยังคงเป็นพนักงานเสิร์ฟกลางคืนทั้งคู่มักตัวติดกันตลอด
"วันนี้ฉันมีสอบหาข้าวกินเองนะ" แน่นอนว่าพรฟ้ากลายเป็นความรับผิดชอบของผมเต็มตัวเพราะตอนนี้พี่แยมเองต้องดูแลแฟน
"แล้วหนูจะกินอะไรดีคะ"
"เอ้า..?"
"พี่ยีนส์กลับมาทำให้หนูไม่ได้เหรอ"
แววตาออดอ้อนแถมมือน้อยยังเกาะแขนล่ำของเขาไม่ปล่อย หัวใจชายหนุ่มจะฮึกเหิมจ่อใบหน้า
