บทที่.2 ซอยเถื่อนเขื่อนแตก
1303 คำ
จังหวัดห่างไกล
"อ๊าส์ จ..เจ็บ โอ๊ย ฮือ"
ปึก!ปึก!ปึก!
เสียงเนื้อแน่นกระทบกันดังถี่ในห้องสี่เหลี่ยมผนังสนิมเกาะ ชายล่ำหุ่นแน่นกำลังกระเเทกสาวสวยอย่างบ้าคลั่ง ไฟสีส้มสลัวส่องซิกแพคขุ่นมัวที่มีเหงื่อหยดรินไหล
"เท่าไหร่พันหนึ่งใช่ไหม"
"ไม่ใช่ค่ะดาวเรืองขึ้นราคาแล้วเป็นพันห้า"
"แล้วตอนเอาทำไมมึงไม่บอกวะ!"
"เอ้า! ก็พี่ไม่ได้ถาม แล้วถ้าพี่ไม่จ่ายจะแจ้งคนเฝ้ากระทืบนะอย่าคิดว่าหล่อแล้วจะมาเอาเปรียบกะหรี่อย่างหนู เอ็นก็ยาวเอาก็นาน"
"เออ!"
คิ้วผมขมวดทั้งที่บุหรี่คาปาก อีฉิบหาย ก่อนเอาไม่แจ้งราคาปกติซื้อขายไม่เคยถึงพันห้ามันอ้างว่าเศรษฐกิจย่ำแย่
"งั้นขอเวลาไม่เกินพรุ่งนี้"
ปัง
ประตูกระเเทกเสียงดังใส่ห้องแทบจะพัง เมื่อก้าวเดินออกมาผู้ชายตาเหี้ยมมันก็จ้องเขม็งใส่ ซ่องท้ายซอยที่นี่มีไว้ให้ระบายความใคร่ หรือเรียกอีกอย่างว่าซ่อง
"เอาไงพันห้ามึง ฮ่าๆ ดีนะกูเจ็บตาเลยไม่ไปทำอย่างว่ากับมึง"
"เซ็งฉิบหายเอ็นลำห่านี่ก็ชอบระบายน้ำ"
"มึงอย่าโทษอวัยวะเพศตัวเอง สันดานมึงล้วนๆ สาวสวยแบบฟรีมึงก็มีแต่เสือกอยากได้กะหรี่ปี้ทีแม่งเสียเงิน"
"มึงไม่เข้าใจหรอกว่าการโดนขย่มแบบหลายสเต็ปลีลามันฟินแค่ไหน หึ"
ผมเลิกคิ้วให้เพื่อนสนิทไปที มันชื่อไอ้ คม ส่วนตัวผมชื่อ ยีนส์ หน้าตารูปร่างดีซิกแพคแน่นเพราะเน้นออกกำลังกาย อายุปีนี้ได้ยี่สิบสามเรียนอยู่วิทยาลัยในตำบลปีสุดท้าย ส่วนสูงที่มีก็ร้อยแปดสิบเจ็ด ส่วนเอ็นลำไซส์ ถุงยาง 59 ยังใส่คับแน่นไปขออวยตัวเองสักหน่อย ฮึฮึ
ฟู่
ถัดไปอีกห้าซอยมีบ้านสีขาวชั้นเดียวซึ่งด้านซ้ายเป็นป่าเปล่าด้านขวามีบ้านเรียงติดเป็นแถวยาวอีกสามหลัง
"พี่บอกว่าอย่าสูบบุหรี่ในบ้านไงยีนส์" เสียงบ่นของพี่สาวที่ยกกับข้าวมาวางบนโต๊ะ
"โทษทีเครียดนิดหน่อย"
"ไปมีเรื่องกับใครมาอีก"
"เรื่องส่วนตัว"
"เฮ้อออ ขอร้องล่ะหลายครั้งแล้วนะที่เกือบเข้าคุกก็รู้นิว่าเราเหลือกันอยู่แค่นี้"
พี่สาวคนเดียวของผมเธอชื่อ พี่แยม เราอายุห่างกันเกือบหกปีล่ะมั้งจำไม่ได้ แต่หลังจากพ่อแม่ตายคู่เราก็ใช้ชีวิตอยู่แบบนี้มาตลอด
"บ่นเยอะแก่ไวนะจะบอกให้" ผมแซวไปที
"ไม่โดนสักทีก็ไม่ดีขึ้นเลย!"
แบร้นน
กำลังจะตักข้าวเข้าปากเสียงแตรที่คุ้นเคยก็ดังก้องประตูรั้วหน้าบ้าน ไอ้สัสคม
"บีบห่าพ่องมึงเหรอ!"
"กูมีวิธีหาเงินให้มึงไปจ่ายค่ากะหรี่แล้ว"
"____"
"คืนนี้มีแข่งรถชิงเงินห้าพันสนใจไหม"
ยีนส์มองเข้าไปในบ้านเห็นพี่สาวเท้าเอวทำท่าทางรำคาญเพราะรู้ว่าน้องชายจะไปทำอะไรห่ามๆ อีกเช่นเคย
"เดี๋ยวรอไปส่งพี่แยมแล้วกูจะตามไป"
เป็นอันรู้กันเมื่อผมพูดคุยกับเพื่อนจบก็เดินเข้าบ้านโดยที่พี่สาวเดินมาข้างพร้อมเอ่ยถาม
"วันนี้จะไปทำเหี้ยที่ไหนอีก..?"
"ทำเหี้ยอะไรก็แค่ไปจับอึ่ง"
"โธ่!จับอึ่ง กล้าพูดขนาดใช้ไปซื้อปลาที่ตลาดยังขี้เกียจ นึกขยันจะไปจับอึ่ง"
"รู้แล้วก็ไม่น่าถาม ฮ่าๆ"
แยมส่ายหน้าไปมาเพราะพูดอะไรไปน้องชายก็ฟังหูซ้ายทะลุหูขวาอยู่ดี เธอได้แต่ภาวนาว่าขอให้เขาไม่ติดคุกหัวโตก็พอ
แง้น แง้น
ควันโขมงจากท่อมอเตอร์ไซค์เก่าหลายสิบคันกำลังเร่งแข่งขันยังจุดสตาร์ท
"ไอ้ห่าวันนี้พวกอันธพาลซอยแปดมาแข่งด้วยนะ" คมยืนกระซิบยีนส์
"แล้วไงกลัวที่ไหน..กูนักเลงซอยถี่ยังไม่อวดอ้างอะไร ฮ่าๆ"
"เออ ขอให้ได้ให้โดน"
การแข่งขันดำเนินไปท่ามกลางฝุ่นที่กระจายฟุ้งอากาศในช่วงเวลาเกือบเที่ยงคืน
หลังจากการแข่งขันจบยีนส์ก็ชนะแน่นอนอยู่แล้วจึงรีบนำเงินไปจ่ายที่ซ่อง
"ต่อกันหน่อยไหมคะพี่ยีนส์" สาวสวยลูบไล้ซิกแพคแกร่งอย่างเว้าวอน
"คนห่าอะไรจะเอาได้ทั้งวันทั้งคืน"
ปึก!ปึก!
"อ๊าย์ ~อ๊ะ ~อ๊าาา"
"แม่งเอ้ย ซี๊ดดดส์!"
สรุปก็คนห่าอย่างผมนี่แหละซัดแม่งกระเเทกแตกไปหลายทีถุงยางใช้เปลืองแบบฉิบหายเลยทีนี้จนกระทั่งเวลาเกือบจะตีสอง
ร้านเหล้า
"มาช้านะยีนส์พี่เก็บร้านรอตั้งนาน" เป็นปกติแทบทุกวันที่เขาจะมารับ-ส่งพี่สาว "วันนี้ปวดขาได้ทิปมาห้าร้อยก็โอเคอยู่"
"อะ นี่ค่าไฟ"
"ไปเอาเงินมาจากไหน..?"
"แบบบริสุทธิ์ก็แล้วกันไม่ได้ไปฆ่าฟันปล้นจี้ใครมาแน่นอน"
พี่สาวผมมีนิสัยต่างกันชนิดที่มันเป็นนางฟ้าแต่ผมลูกห่าซาตาน พี่แยมลังเลสักพักก่อนจะยื่นมือมารับเงินไป
"หิวไหมเราแวะซื้อของไปทำอาหารกันพรุ่งนี้วันเสาร์หยุดไม่ใช่เหรอ" พี่สาวก้าวขาซ้อนมอเตอร์ไซค์พร้อมเอ่ยถาม
"ตามใจสิ"
"งั้นแวะร้านป้าสาเลยคงไปตลาดในเมืองมาแล้วนี่ก็ตีสองแล้ว"
รถแล่นกลับบ้านที่อยู่ห่างจากร้านเหล้าหลายกิโล ผ่านร้านขายของชำเจ้าประจำที่มักไปรับของจากตัวเมืองมาขาย ผู้คนต่างไปรอเข้าซื้อของ เนื่องจากที่นี่เป็นสถานที่ชนบทดินแดง ความเจริญยังไม่มากมายเท่าไหร่นัก ใช้เวลาเพียงไม่นานก็มาถึงบ้าน
"อาบน้ำก่อนนะ"
พอก้าวขาลงจากรถพี่แยมก็ตรงดิ่งไปทำกับข้าวผมจึงขอตัวไปอาบน้ำชำระร่างกาย วันนี้แม่ง! ใช้ไอ้จ้อนลำใหญ่อย่างคุ้ม ถ้าเทียบกับแขนล่ำนี่..ฝาแฝดกันเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ
"ออกมากินข้าวได้เเล้ว"
"อืม"
เสียงพี่แยมตะโกนเข้ามา ขออธิบายก่อนว่าบ้านหลังนี้เป็นชั้นเดียว มีห้องนอนสองห้องอยู่คนละฝั่ง ห้องครัวอยู่ด้านหลังสุดตรงกับประตูเข้าบ้าน ตรงกลางเป็นที่นั่งโซฟาห้องโถง ส่วนโต๊ะอาหารอยู่ด้านนอกต้องเดินอ้อมผ่านห้องครัวออกไป
"พี่ไม่คิดจะหยุดงานหรือไงแล้วบ่นเป็นหวัด" ผมเปิดประเด็นถาม "ห่วงงานเกิน"
"ไม่ได้หวงงานแต่ห่วงเงิน"
"เราก็อยู่กันได้ทำไมต้องไปคิดอะไรมากมายวะ"
"แล้วถ้าวันหนึ่งฉันไม่อยู่แกจะใช้ชีวิตยังไง"
"____"
คำพูดนี้ทำผมสะอึกใจเล็กน้อยแทบกลืนข้าวไม่ลงก่อนที่สายตาพี่สาวจะจ้องมองมาแล้วพูดต่อ
"รีบหาเมียสักคนเถอะฉันจะได้หมดห่วงใกล้จะเรียนจบแล้วไม่ใช่เหรอ..อีกปีเดียวเอง"
"เมียนะไม่ใช่ก๋วยเตี๋ยวที่จะหาแดกได้ตามข้างทางพี่ก็พูดไปเรื่อย"
"เพราะแบบนี้ไงฉันถึงต้องเก็บเงินเพื่อดูแลแกจนกว่าจะมีเมียเป็นตัวตน"
"ขี้บ่น!"
ผมได้แต่ทำหน้าตายียวนให้ถึงแม้ในใจจะคิดไม่ตกก็ตาม ใครจะทนผู้ชายนักเลงที่บ้ากามอย่างผมได้ ทั้งน้องนุช น้องแอม น้องชบา น้องยี่หวา ก็บอกว่าผมจัดหนักเกินไป! นี่ยังไม่นับสาวๆ อีกมายมายถ้าจดเป็นโพยได้ก็ยาวเป็นหางเครื่องบินต่อกันสี่ลำ
- ผู้เขียน
