“ทำไม ทำหน้าแบบนั้นล่ะคะแม่น้องเรซ” น้ำเสียงจิกกัดของตั้งโอ๋เอ่ยถามจันทร์เจ้า เมื่อเห็นใบหน้าเป็นกังวลเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ตั้งแต่เดินเข้ามาภายในร้านอาหารที่พวกเธอนัดทานข้าวกลางวันกัน
“พวกแก” เสียงพ่นลมหายใจของจันทร์เจ้าดังขึ้น หญิงสาวยกมือเท้าคางเหมือนกำลังคิดว่าเธอควรจะปรึกษาเพื่อนดีหรือเปล่า ? เพราะเธอคิดยังไงก็คิดไม่ตกสักที
“ว่า / ว่า / ว่า”
“พร้อมกันจังเลยนะ”น้ำเสียงกระแนะกระแหนของจันทร์เจ้าเอ่ยแซวเพื่อนรัก เพียงแค่เธอเอ่ยประโยคสั้น ๆ ออกมา ทั้งสามก็รีบยื่นหน้าเข้ามาใกล้เหมือนอยากรู้ว่าเธอกำลังจะพูดอะไรต่อจากนี้
“อ้าว!!ก็พวกฉันเห็นแก ทำให้เหมือนกำลังอมขี้ ก็แค่สงสัยว่ามีอะไรในใจรึเปล่า”
“ฉันคิดว่าพี่โรมมีบ้านเล็ก”
“เชี่ย / ใช่เหรอ / ไม่น่าเป็นไปได้” เสียงอุทานที่ไม่เห็นด้วยของเพื่อนรักทั้งสาม เพียงแค่จันทร์เจ้าเอ่ยประโยคสงสัยที่แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย เพราะใคร ๆ ต่างรู้จักนิสัยข
