@ 2 ปี ผ่านไป
“ไอ้โรม หลานกูอยู่ไหน” เสียงโหวกเหวกโวยวายของเวย์ดังขึ้นภายในบ้านหลังใหญ่ของโรม ที่ซื้อเป็นของขวัญให้กับจันทร์เจ้าที่อุ้มท้องลูกน้อยของเขา
“มึงจะเสียงดังทำห่าอะไรไอ้เวย์” ร่างสูงของโรมเดินออกมาตรงประตูหลังบ้าน ใบหน้าหล่อเต็มไปด้วยเหงื่อ
“มึงไปทำอะไรหลังบ้านไอ้โรม”
“บ้านกู กูจะอยู่ส่วนไหนก็ได้”
“มึงอย่าบอกกูนะ ว่ามึงลากเมียไปกินหลังบ้าน”
“ไอ้สัส!!กูซักผ้าให้ลูกอยู่หลังบ้าน”
“ห๊า!!” ใบหน้าตื่นตกใจของเวย์เหมือนเห็นผี เวย์แทบไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง คนที่ดิบเถื่อนมาทั้งชีวิตอย่างโรมจะมานั่ง ซักผ้าเนี่ยนะ!!
“มึงตกใจอะไร”
“ปกติมึงไม่ซักผ้าไอ้โรม นี่มึงสมองกลับรึเปล่าวะ”
“วันไหนมึงมีลูกมึงจะเข้าใจ” โรมไม่วางใจให้คนอื่นมาดูแลลูกชาย ชายหนุ่มจึงตกลงกับจันทร์เจ้าว่าจะเลี้ยงลูกเองและแม่บ้านก็แค่จ้างมาทำงานสัปดาห์ละสองวัน โดยเสื้อผ้าของลูกโรมเป็นคนจัดการ รวมไปถึงเรื่องทำความ
