โรมพูดจบประโยค เขารีบยันตัวเองลุกขึ้นจากโซฟา ร่างกายไร้เรี่ยวแรงฝืนตัวเองเดินออกมาจากบริเวณนั้น ที่ที่ไม่ใช่ของเขาอีกต่อไปรวมถึงจันทร์เจ้าด้วยเช่นกัน
“พอใจในคำตอบไหม”
“น้าคริสเล่นอะไร” ยังไม่ทันที่โรมจะก้าวเดินออกจากห้องรับแขก เขาได้ยินประโยคสนทนาของทั้งคู่ดังขึ้น จันทร์เจ้าเรียกชายตรงหน้าว่าน้างั้นเหรอ? ภายในใจได้แต่ตั้งคำถาม ชายหนุ่มทนไม่ไหวเขาหันหน้ากลับไปมองทั้งสองด้วยความสงสัย
“สวัสดีโรม น้าชื่อคริสเป็นน้าเขยของจันทร์เจ้า” ชายหนุ่มแทบไม่อยากเชื่อหูของตัวเอง ตอนนี้สมองและอารมณ์ของเขาปรับตัวแทบไม่ทัน สมองตีรวนกันไปหมดเพราะก่อนหน้านี้เขาเสียใจไปแล้วไงและตอนนี้ได้รู้ความจริง เขาควรโกรธเธอดีรึเปล่า
“สนุกมากเหรอจันทร์เจ้า สนุกมาใช่ไหมที่เล่นกับความรู้สึกของพี่” คำพูดตัดพ้อของชายหนุ่มแววตาแสดงออกถึงความเสียใจส่งมาให้จันทร์เจ้า
ร่างสูงหันหลังเดินออกจากบ้านของหญิงสาวไร้เสียงเอื้อนเอ่ยใด
