แก้มใสกวาดตามองไปรอบห้องด้วยดวงตาตื่นตระหนก เธอถูกมัดไว้บนเตียงภายในห้องนอนของคุณวา
“ตื่นแล้วเหรอ หิวหรือยัง” เจ้าของห้องเดินถือถาดอาหารเข้ามาวางลงที่โต๊ะใกล้หัวเตียง ก่อนจะนั่งลงบนเตียง แล้วขยับเข้าไปใกล้จำเลยที่เขามัดไว้
“คุณวาแก้มัดให้แก้มหน่อยค่ะ แก้มจะไปรับใช้คุณท่านที่โต๊ะรับประทานอาหาร”
ทิวายิ้มบางบนใบหน้า เป็นยิ้มที่แก้มใสก็เดาไม่ออกว่าเขารู้สึกอย่างไร
“ไม่ต้องไป เธอต้องอยู่ที่นี่”
“แต่...”
“กินข้าวก่อน ฉันจะป้อน”
“คุณวา...ปล่อยแก้มนะคะ” แก้มใสอ้อนวอนเสียงสั่น แต่คนที่จับเธอมัดไว้ไม่มีท่าทีว่าจะปล่อยเธอเลย เขาหันไปยกชามข้าวต้มมาถือไว้ ใช้ช้อนคนข้าวต้มแล้วตักขึ้นมาเป่าครู่หนึ่ง
“กินข้าวก่อน วันนี้ฉันต้องออกไปแจกการ์ดแต่งงานกับมิน จะกลับเข้ามาอีกครั้งช่วงบ่าย ถ้าเธอไม่กิน เธอจะหิว” ทิวาพูดพลางยื่นช้อนข้าวต้มไปตรงหน้าเด็กสาว
“คุณวา…” คราวนี้แก้มใสเหมือนจะรู้ชะตาของตัวเอง เ
