“คุณวา...เดี๋ยวก่อนสิคะ” แก้มใสดันบ่ากว้างไว้ เธอมองสบตาเขาอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
“อะไร” ทิวาถามเสียงหงุดหงิด เขาหยุดชะงักเพราะเธอดันบ่าเขาไว้ เขายังไม่ก้มลงไปจูบเธอ แต่มือก็ไม่หยุดแกะและดึงเสื้อผ้าอาภรณ์ที่แสนเกะกะบนตัวเธอออกด้วย ทั้งสไบ ทั้งเสื้อเกาะอกถูกเขาปลดออกหมดจนท่อนบนเปลือยเปล่า
“คุณวาไม่ได้แต่งงานกับคุณมินเหรอคะ”
“ไม่” ทิวาตอบเสียงห้วนในตอนที่ปลดเข็มขัด แล้วดึงผ้าถุงออกจากปลายเท้าเรียวอย่างรวดเร็ว
“ดะ...เดี๋ยวก่อนสิคะ อ๊ะ !” แก้มใสตะครุบมือที่กำลังเกี่ยวขอบกางเกงชั้นในของเธอไว้ แต่ก็ไม่อาจสู้แรงเขาได้ คุณวาของเธอเกี่ยวมันรูดผ่านปลายเท้าของเธอแล้วโยนทิ้งลงพื้นอย่างไม่ไยดี
“ทำไมไม่ได้แต่งล่ะคะ” แก้มใสถามคนที่ลุกขึ้นไปยืนริมเตียง แล้วลงมือปลดชุดของตัวเองออกร่างรวดเร็ว
“ไม่อยากแต่ง” ทิวาตอบในตอนที่เขารูดกางเกงในออกจากร่างกายเป็นชิ้นสุดท้าย แล้วเจ้าบ่าวผู้รุ่มร้อนก็โถมตัวลงทาบทับคนท
