ล่ายืนมองร่างเล็กที่กำลังนอนหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง เขาปล่อยให้เธอได้พักผ่อนเพราะคงเหนื่อยจากกิจกรรมที่เพิ่งจบลงอย่างหนักหน่วง ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปอย่างเงียบเชียบ เพื่อจัดการกับเด็กของเจอาที่ยังถูกควบคุมตัวเอาไว้
ภายในโกดังเก็บของเดิมพัน ปรากฏร่างของชายที่ถูกมัดตรึงเอาไว้กับเสา ใบหน้าบวมช้ำสะบักสะบอม
“กว่าจะลงมานะมึง” ค่ายที่เห็นน้องชายเดินมาก็ท้วงทันที เพราะตอนนี้เป็นเวลาตีสามเข้าไปแล้ว
“มึงก็น่าจะรู้ดีว่าเพราะอะไร”
“ยาหมดฤทธิ์แล้ว?”
“อืม” เขาหันมองไปรอบๆ ก่อนจะถาม “พวกไอ้บอลกลับแล้ว?”
“เออ มึงเพิ่งกลับไปก่อนมึงจะมาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง” ค่ายบอก แล้วตั้งคำถามอีกครั้ง “กับเทียมึงจะทำยังไง”
“มึงรู้?”
“กล้องวงจรจับภาพได้”
“อ่า เดี๋ยวกูจัดการเอง”
ล่าละจากใบหน้าของพี่ชาย หันกลับมามองคนที่หมดสภาพอยู่ตรงหน้า เขากำหมัดแน่น ด้วยความรู้สึกที่แทบอยากจะฆ่ามันให้ตายไปตอนนี้เลยด้วยซ้ำ
“เพื่อน
