วันต่อมา @สนามแข่ง โกดังร้าง
ร่างสูงนั่งเอนหลังด้วยท่าทางเข้มขรึมอยู่บนเก้าอี้ สายตาคู่เย็นชา จับจ้องไปยังหญิงสาวที่ถูกมัดตรึงไว้กับเสาต้นใหญ่ นัยน์ตาของเขาไร้ซึ่งความเมตตา ไม่มีแม้แต่เงาของความเห็นใจหลงเหลืออยู่
“ล่า ล่าอย่าทำอะไรเทียเลยนะ” เสียงสั่นเครือเอ่ยอ้อนวอนทั้งน้ำตา
“รู้ไหมว่าเธอใจร้ายกับน้องสาวมากขนาดไหน”
“เทียเกลียดมัน ก็แค่น้องคนละแม่ไม่อยากรับเป็นน้องเลยสักนิด” กระทั่งเวลานี้ เธอก็ยังยืนยันความเกลียดชังในใจต่อน้องสาวต่างแม้
คำนั้นทำให้ล่านิ่งไปครู่หนึ่ง เนื่องจากเขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าทั้งสองไม่ได้เกิดมาจากแม่คนเดียวกัน
“ถึงยังไงเธอก็ไม่ควรใจร้ายถึงขนาดนั้น”
“ทีล่าล่ะ เอามันมาเป็นตัวแทนของเทีย ถ้าไม่ใช่ก็เถียงมาสิ”
เขาหยัดยิ้มมุมปากหลังได้ฟังประโยคนั้น ก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก้าวเดินตรงไปยังร่างของหญิงที่ไม่รู้ชะตาของตัวเองว่ากำลังจะเจอกับอะไร
“ตอนนี้ไม่ใช่ เพราะฉั
