คำตอบที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ ทำให้เจียร์ชะงัก ปลายนิ้วที่เคยไถหน้าจอหยุดนิ่ง ดวงตากลมร้อนผ่าว เธอรีบปิดหน้าจอมือถือแล้วเก็บใส่กระเป๋าอย่างเดิม ก่อนจะเบือนสายตาหนี อย่างกลัวจะเผลอใจกับสิ่งที่เขาพิมพ์มา
“คุยกับใคร เห็นก้มหน้าพิมพ์ แถมยังหน้าแดง” เจด้าพิจารณาอาการครู่หนึ่งแล้วถาม “ไม่ใช่ว่าพี่ล่าทักมานะ”
“ไม่ ไม่ใช่ เขาจะแชตมาหาเจียร์ทำไมละด้า” เธอรีบลนลานปฏิเสธพร้อมส่ายหน้ารัวๆ
“ใครหรอครับ พี่ขอถามได้ไหม” ตะวันที่นั่งร่วมโต๊ะด้วยรีบถามขึ้นมา ทำให้เจียร์และเจด้าต่างมองหน้ากันอย่างเลิ่กลั่กเพราะลืมไปสนิทว่าบนโต๊ะตอนนี้ ไม่ได้มีแต่พวกเธอ
“รุ่นพี่ที่อู่น่ะครับ คงทักมาถามเรื่องหาห้องใหม่ ใช่ไหมเจียร์” โชคดีที่เจไดช่วยตอบแทน
“อือใช่” เจียร์รีบพยักหน้าทันที
“อ้าว แล้วห้องที่อยู่ตอนนี้ละครับ” ตะวันถามกลับอย่างแปลกใจ ที่จู่ๆ เธอก็หาห้องใหม่
ใบหน้าหวานสลดลงเล็กน้อย พลางบีบมือเบาๆ แล้วตอบ “เจียร์ย้
